Grejuva - Morg Alfabesi

Konuşmuyordum, ellerim uzandı orga
Gözümle gördüğüm delalet oldu kalbe yonga
Uzuvlarım uyuştu, soluklandım yavaşça
Çok soğuktu sedye demiri, vardığımda morga
Dalgalar kıyımda coştu, elimdeydi künyesi
Aslında çok kolayca kül olmuştu fünyesi
Pek huzurlu görünüyordu, göç ettiği dünyevi
Hayatın arkası soğuk bi' ceset bölmesi
Bünyesinde saklı, çocukluğunun bilyesi
Hayatı öyle yaşadı, çok kolaydı gülmesi
İlk görüşte düşman oldum, ama beni çok severdi
Çok geç oldu, yakın tarihime dönmesi
Doktorum sanardı, hastanenin birinde
İkinci gecede kaçardım, olsaydım onun yerinde
Yazdığım kitap sandı, görünce defterimde
Anlaşılmayan yazıyla, nokta çizgi halinde

Şarka bakmaz, garbı bilmez, yok yaşamda vadesi
Yaşarmayan bi' çift gözdür, bütün sermayesi
Helal yesin sıkarsa, görgüden yok vâyesi
Sabaha karşı beş buçukta, son bulur hikayesi
Saatli marif tarif etti, geçti bunca yıl Sırlarımı defterimle, ses telimde sakladım
Cetvelimde silik yüzüm, sıfırla bir arasında
Alfabem okundu morgta, rap hayatım pahasında

16 yaşında bir morg görevlisinden daha çok ceset görmüştü

Çalışıyordum, söylediğim esasi
Grejuva bi' hastanede morg bölümü bekçisi
Soğuk bi' alfabe, ölülerin alfabesi
Kendimi bulduğum vaktin, üçüncü salyanesi
Öyle bir alfabe ki, gün ışığında konuşmaz
Ve öyledir ki, bildiğin şekilde oluşmaz
Kararı kendi verir, art suretle duruşmaz
Beni de benden alır, sayfaları buruşmaz
Aslında çok eskilerden, gelirdi günümüze
Karanlık zamanlardan, bulaştı dilimize
Gerçeği anbean, gösterirdi pusulasız
İsterseniz inkar edin, çıkacaktır önünüze
Soğuk duvarlara, soluk yazılar karaladım
Hayatla rüya arasındaki, perdeyi araladım
Yavaşça, elimi kandan alıp duvarlara
Gördüklerimden, morg metnini karaladım