Grogi Efgan - Işığım Yolu Gösteriyor

Rahat bırak beni düşünmek istiyorum bu gün yine
Düşünmek pek ala bi iş olmayabilir sana göre
Güneşin önüne geçip beni gölgeye hapsedeceğine
Dene bi düşünmeyi kimse inanmazken o yolda yürümeyi. (Denesene)

Ya uyum sağlarsın ya yok olursun
Yok bi başka şansın diye konuşan insanlardan ayrılan yanım

inancım
Anlımdan damlayan gururum, mücadelem, kazancım,
İnancı yitirmediğim sürece ben konumda haklıyım.

Başarı adlı bir kompozisyonun kara kalemi kağıdıyım,
Kendi içimde saklıyım ve bir o kadar da farklıyım.
Bizim farkımız aklımızdır dostlarım farkındayım
Sanatı boş iş görenlerin gözlerinde parmaklarım.

Yoruldum bi hayli sıkıldım sizinle uğraşmaktan,
Korkuyorum amacıma ulaşmadan belaya bulaşmaktan.
Dikkatimi dağıttığınız için bir çok sayfa buruşturdum.
Yoluma koyduğunuz taşlardan basamağımı oluşturdum.

Adım atacak gücümün kalmadığı ve öcümü almadığım,
Umudumun olmadığı o mutsuz günlerime dönmemem gerek,
Babamın bizlere yaşatamadığı kendininde yaşayamadığı
O hayatı çocuklarıma yaşatmam gerek.

İnsanların beni hatırlayacağı bir şarkım olmadan,
Gitmeye hiç niyetim yok buradan tahtıma oturmadan.
Bu müzik için aç kaldım,
Bu müzik için açıkta yattım
Esir aldığım bu nefesi o günün hayaliyle yalnız bıraktım.


Akıldan kalbe düşen bütün somut düşünceler
Hayal ettiğim herşey için bana gücü veren
Benim bu yaptıklarım umrunuzda olmasa da IŞIĞIM YOLU GÖSTERİYOR...(x2)

Köle olamam ki ben solamam ki öyle her asi hazanda
Elmas misali emsalim yok şu devasa cihanda
Gökyüzü yurdum olsa kanada bürünse zayıf kollarım
Hasım kanatlarca savaş bölgesine dönüşür tüm yollarım.

Esaret kinim artar sanma gider uçma hevesi benden,
Koysalarda beni kafeslere kesselerde şu kanadımı,
Yalnız işimi isterken ben, Yalnız çalışmak isterken
Darbesi ile kim kesebilir kim silebilir söz sanatımı.

Gitmeliyim buradan, ruhumu sıkan bu yerden gitmeliyim.
Düzlüğe çıkan her yokuşumda eksik olmaz tilkilerim.
Çok denedim, çok istedim hasarım yok ama için buruk,
İstediğim sadece huzurlu ve sakin bir yere yolculuk.

Ürpertti beni bu soğuk ortada dondum kaldım adeta,
Hedefine giden her vagon treni ile kenetlenmiş raya,
Berbat bir iklim hazanda vuslat dileğim sıcaklığa
Yakmayacağı varsa güneşin altında durman neye fayda.

Kafa tutarsın ölüme bile o üstadlar ki geçemez önüne
Farkı bir umut beklersin binlerce boş bi ine tepende
Zorunluyum ben galiba hayatım boyunca böyle yaşamaya
Bunlarla büyüsem de hazır değilim bu şekilde yaşlanmaya

Hızlandım duruldum, kızdım çoğu zaman sinirimden kurudum,
Hoşlarına gitmeyen bir çok iş boş değil dedim yoluma koyuldum.
Ruhum inadına dayanır, vazgeçmeyi bilmez onurum,
Her adımda adıma hendek dikseler bile ben umut doluyum.

Akıldan kalbe düşen bütün somut düşünceler
Hayal ettiğim herşey için bana gücü veren
Benim bu yaptıklarım umrunuzda olmasa da
IŞIĞIM YOLU GÖSTERİYOR...(x3)