Su heval, su
Gel heval, dokun yüreğime
Dokun yüreğimdeki yangına
Yüreğim Cizre'de yanıyor heval, yüreğim Sur'da
Nusaybin, Silopi, Lice ateşler altında
Yüreğimin cehennemi şimdi yurdum
Bedenler paramparça
Bir çuvala sığdırılıyor yedi insan
Yedi kömür beden
Analar ki, çocuklarını kokusundan tanır
Evlat kokusu değil artık soludukları
Analar ki, evlat acısından ibaret değil artık
Zulüm vurdu onları da
Yedi kente dağılmış kömürleşmiş bedenler
Yedi gündür ölü bedeniyle sokak ortasında Taybet Ana
Cemile 13 yaşında kaldı buzlu dolaplarda
Unutmayacak gözlerimiz tank paletleri altında ezilen Mahsun'u
Ezilen bir çocuk gülüşünü
Sayı yetmez saymaya
Amed, Amed uyan!
Şimdi dirilme zamanı
Dicle'ye karışıp yarına akan senin evlatlarının kanı
Uyan Amed, uyan!
Dile gelsin halkın öfkesi
Rabe Amed, rabe Amed, rabe!
Yarana canım sarayım
Kanamasın Diyarbekir surları
Bir yudum suyu, Kerbela eden hayın
Hevsel'in Hawarı sonun olacak
Yiğit vurulur ya Diyarbekir'de
Sular yanar ha yanar
Tohum düşer, Hevsel'e
Fideler kanar
Gözlerime iyi bak zulüm
Kibrit çaktım ben yüreğime
Artık her bahar cemre tetiğe düşecek
Yangınım sana cehennem olacak
Yiğit vurulur ya Diyarbekir'de
Sular yanar ha yanar
Tohum düşer Hevsel'e
Fideler kanar