Gülay - İstanbul Ağlıyor

Tirende biletsiz sevdalar vardı
Vagonlar kaçaklara göz yumarlardı
Aksa da yüreklere kan pınarları
Sevdanın arkası var ardı bahardı

Istanbul ağlıyor sen ağlıyorsun
Hadi git git artık ne duruyorsun
Yolcular hep kaçak bizse tutuklu
Gözler ağlıyor tutkulu çocuksu
Istanbul ağlıyor sen ağlıyorsun
Sevdiğin bekliyor ne duruyorsun

(Yıldız avlarım göğün mavisinde
Her dem bakışlarına gözlerinin deryasında
Pusu duran ellerimi sana tuzaklarım
Her tetik düşürdüğümde gözlerin
Ölüme az kalırım
Yalnız gördü ya Gelir bende kalır yalnızlık
Uzar geceler
Istanbul'a yağmur yağar karla karışık
Karı ayıklar yağmur kokularını alırım koynuma
Ot koyarım göz ucuma
Anlarım, yine yangın, yine hasret
Yıkanan Istanbul'dan düşen payıma
Bi de yüzünün giderkenki ıslaklığı)

Gül damlası düşmüş ateş yurduydu
Dağlara dil uzatan narlı kuyuydu
Yağsa da gönüllere gam geceleri
Ceren yarasında aşk büyütürdü

Istanbul ağlıyor ben ağlıyorum
Hadi kalk gel artık dayanamıyorum
Yolcular geldiler sen yoksun içinde
Yüreğim can veriyor acılar içinde