Gülay - İstanbul Ağlıyor (Düet Sahruh Seydunay)

trende biletsiz sevdalar vardı
vagonlar kaçaklara göz yumarlardı
aksada yüreklere kar pınarları
sevdanın arkası var ardı bahardı

istanbul ağlıyor sen ağlıyorsun
hadi git git artık (sevdiğin bekliyor) ne duruyorsun
yolcular hep kaçak bizse tutuklu
gözler ağlıyor tutkulu çocuksu

yıldız avlarım göğün mavisinde
her dem bakışlarını gözlerinin deryasında
pusu duran ellerimi sana tuzaklarım
her tetik düşürdüğünde gözlerin ölüme az kalır
yanlız gördüya gelir bende kalır yanlızlık uzar geceler
istanbul'a yağmur yağar karla karışık karı ayıklar yağmur kokularını alırım koynuma
ot koyarım göz ucuma anlarım yine yangın yine hasret
yıkanan istanbul'dan düşen payıma
bide yüzünün giderken ki ıslaklığı

gül damlası düşmüş ateş yurduydu
dağlara dil uzatan narlı kuyuydu
yağsada gönüllere gam geceleri
ceren yarasında aşk(dert)büyütürdü

istanbul ağlıyor ben ağlıyorum
hadi kalk gel artık dayanamayıyorum
yolcular geldiler sen yoksun içinde
yüreğim can veriyor acılar içinde