Güntaç Özdemir - Azrail

Kaçarken hepsinden,
Zevk aldım tesirinden.
Bakarken yanımda kalanlara,
Bir çift sözüm var.
Kime uzak, kime yakın?
Her telden çalsın kafam.
Evim değil burası belki de,
Ya da daha gelmedi sıra.
Bilmesinler yerimi,
Ama sevmesinler boşver.
Beni görmesinler içlerinde.
Onlar zaten sadece kendini dinler.
Ama duymazlar.
Bir melek, bir şeytan,
Bir tutam da korku lazım büyür yanına.
Bir de sen.
''Beni ne zaman bulur?'Diye sordum kendime.
Başa gelen çekildi,
O hep baktı keyfine. Ömrümü ipe saran,
Dolaşan sinsice.
Azrail ondan bundan,
Ya da şunlardan biri.
Durup dururlar,
Gelip geçerler.
Kimsesizler aslında yazık günah.
Mezhepi tersten gören cinler.
Yalan bu diller.
Bir melek, bir şeytan,
Bir tutamda korkudan ibarettir, o kadar.
Yanına, bir de sen.
''Beni ne zaman bulur?'Diye sordum kendime.
Başa gelen çekildi,
O hep baktı keyfine.
Ömrümü ipe saran,
Dolaşan sinsice.
Azrail ondan bundan,
Ya da şunlardan biri.