Güntaç Özdemir - İstanbul

Bak bak bak şuna,
Ne de gururlu, of hayranım duruşuna.
Ağzına geleni söyle zaten,
Muhtaçsın onların üç kuruşuna.
Ah bide bana bir gelsen de,
Vursan yüzüme.
Hatrımı sorup, bana gülümsemek yerine.
Bak bir ben varım, bide biri daha,
Fazla bile kiralık sanına.
Sana değil, kastım ruhuna.
İstanbul, ellerin dert görmesin.
Yaşarken içlerinde, hepsinin aynası gibisin.
Senle birden adam oldular.
Bende adeleti aradılar, Ama beni boşver sende, şarkılar söyle onlara.
Bir adım attım, ah dedi.
Sahibi vardı da ben çalmışım gibi.
Derdini anlat, neymiş bilelim.
Hani nerde bana doğruca sivri dilin.
Nedenim olmadın, sebebim misin?
Kitabımı yazacak o erkek sen misin?
Daha çok eskitirsin nefesini,
Korursun mertebeni.
İstanbul, ellerin dert görmesin.
Yaşarken içlerinde, hepsinin aynası gibisin.
Senle birden adam oldular.
Bende adeleti aradılar,
Ama beni boşver sende, şarkılar çal oynasınlar.