Yar gönül bağında bir gonca idim
Günyüzü görmeden soldurdun beni
Bu sevda uğruna ömrümü yedim
Ne diye boşuna yandırdın beni
Yüreğim titrerdi sana bakarken
Nehirler gözünde durgun akarken
Kısık bir ateşte her gün yanarken
Ne diye üfleyip söndürdün beni
Gelecek bahara yetmez nefesim
Sayende bozuldu gönül kafesim
Kesildi soluğum çıkmıyor sesim
Dut yemiş bülbüle döndürdün beni
Beddua etmeye varmıyor dilim
Kırılsın saçını okşayan elim
Sendeki nasıl bir yürekmiş gülüm
Gözünü kırpmadan öldürdün beni