Hamza Yetik - Ben Bir Sokak Çocuğuyum

Verse 1:
Ben bir sokak çocuğuyum öyle kaldırımım sökük
Lambalarım medcezirde, duvarlarım yıkık dökük
Üstüm başım pis ve hayallerim gibi eski püskü
Suçum yok, hayat küstü doğdum altı üstü

Sokakta her daim iğneleyen bakışlarla yaşıyorum
Hiç sormuyorlar o da bi' can taşıyo mu?
İnsanlık öldü mü? Bir yerlerde yaşıyo mu?
İyi niyeti kaybettim nefretimde taşıyorum

Ben bir sokak çocuğuyum olmak istemezdim hani!
Bazen soğuyu yenmek için kullanırım tiner, bali
En durgun günüm bile fırtınalı abi!
Terkedilmiş harabede bulabilirsin hep beni

Kömür karası ellerime iğrenerek bakıyolar
Ayakkabım su alırken içimdeki şu kora bak
Sokak çocuğuyum uyumadım karyolada
Sürekli boka battım hep olumsuz hayrolalar
Verse 2:
Ben bir sokak çocuğuyum anam babam yok yanımda
Hiç tanışmadım onlarla, bi' anı yok hatrımda
Bebekken bırakmışlar beni bir camii avlusuna
Ana-baba sevgisini yaşamadım bir kez olsa

Bu benim suçum mu? Doğuştan mağlup başlamışım
Kaderim buymuş benim ne olur beni dışlamayın
Hayat benim gözümde metrekareye beş mayın
Paramparça oluyorum her adımım ölüme eş tanım

Ne zaman iş arasam direk kapıdan kovuyolar
Sanki insan değilim ben bi' kaşıkta boğuyolar
Sevgiye yer açsam da elbet nefret dolduruyolar
Diken üstündeyim güle varmadan solduruyolar

Ben bi' sokak çocuğuyum görmek istemessin sen beni
Lüks hayat, pahalı kotlar cezbediyo hepinizi
Maddiyat şahane de vicdanınız serfefil
Unutma bi gün sen de olabilirsin yerle bir!