Hamza Yetik - Kendimizden Bahsedelim Mi? 2 (Ft. Serin)

Serin:
Sahi,senin düşlerin vardır…
Söylesene…
Görmediğin rüyanın düşünü kurar mısın?
İsimsiz bi gözyaşı düşün…
Ben sokak çocuğuyum,beni düşünme
Beni düşünme…
Kimsesizdim anlayacağın tek başıma çaresiz
O yaşlarda kollarımda babam ve ben sessizdik
Vurulmuştu,bedeni kollarımda çok soğuktu
Şimdiden ben özlemiştim çocuktum lan
Duyguluydum,unuttuğum duygular ve çaresizlik
Kaldırımları yastık yapar öğrendik
Islahevlerinde öksüz,yetimhanede yetim derler
Küçük yaşlarımda tanıdım hepsinin de kaderi benle
Soğukların ayak sesiyle benim neslim güçlenirdi
Herkes evine döndüğünde sessizliği dinlerdim
İlk vurulduğumda 16'ydı yaşım çok erkendi
Ben direndim ellerimde kanlar var yerdeydim
İlk tebessümdü kadere güldüğüm zaman
Hastanede köpek gibi ağırlandım
Ağlamak değildi çare yeniden doğmalıydım
Sokaklarda isim yapıp biraz para da kazandım
Bahset Serin her taşın derinlerinde kalkmalıydın
Ağıt yakın kahramanlar ağlıyordu benim sanım
Bir canavar yarattınız katilleri güçlü sanın
Sokaklarda bıraktınız duygularımı kader sanıp
Yine de kör bakın bugün de kaderi ben sanın
Birgün de sizler ağlayın lan haydi duygulanın
Gözlerimde kalan yaşlar karanlıkların aşığıydı
Ben kazandım isyanların ortasında adam sanın
Hamza Yetik:
Ben ağlamam,alerjim var sadece
İnsanlara,ve onların kahpe yalanlarına
Ayakta kalmayı öğrendim tam 12 yaşımda
Ben arada kalmıştım dayım babama silah tuttuğunda
Hiçbirşey düzelmezmiş nefretinle kustuğunda
Ürkek ayaklarım bitkin bak hayatın uçurumunda Anlamıştım insanlar fazlasıyla tehlikeli
En yakın dostum silah çekti ben namlunun ucundaydım
Adam saydım,gülen her surata aldandım yanıldım
Psikolojim kayıp,okul donuk,madden zarardaydım
Bataklıkta tek umudum sevgilim yanımdaydı
Terkedildim,yıprandım hastanede sabahladım
Aynı günün gecesi bi erkekle dudak dudağaydı
Bir gün sonra yakın dostum vefat etti bu rüyaydı
Rüya değil,bu hayatın ta kendisi dostum
Bir tek Allah'ım var bundan secdelere koştum
Tek başıma ayaktayım,tek kalarak güçlendim
Ektiğimi biçmekti aslında tek derdim
Önceden yaşım küçüktü her olayda teklerdim
Sabrın sonu selamet diyerek ışık beklerdim
Beklediğim o umut ışığını bana rap verdi
Kalemim dostum oldu ve sayfalarca dertleştim
Hüzün biçtim hergün,toprağıma dert ektim
Dertlere göğüs gererken ben daima tektim
Çünkü el uzattıklarım kolumu kopardılar
Sabır pansuman yaptı ben de kolumu diktim
Ne ilktim,ne de son hayat geçici bir oyun
Ölüme doğru rotam belki yaklaşırken sonum
Bence ne Serinde ne de bende yok bi sorun
Yalanlarla dolu hayatta iki ufak doğruyuz
Gözlerimde yok umutlar
Çalıp aldı bu kirli sokaklar
Herşeyimi kaybettim elimde ne varsa yoksa
Beni gören der zaten Hamza biraz hasta
Gözlerimde yok umutlar
Çalıp aldı bu kirli sokaklar
Herşeyimi kaybettim elimde ne varsa yoksa
Beni gören der zaten Hamza biraz hasta
Niye benim yüzüm hiç gülmedi?
Neden güzel günleri görmedim?
Gücüm tükendi,
Gücüm tükendi
Gücüm tükendi…