Hanedar - Kürsü

Zatı şahanene verdiğim değer
Beni anlat ilerde o sevdiğin beye!
Küstahlığımın kusuruna bakma sen sakın
Şiir gözlüm her harfim kirpiğin de takı.

Haramlar nefsime bal tadında gelir
Gönlüm orman gibiydi, baltaladın beni
Ağaçların yaprakları adedince sana
Şiir yazsam da ne olur, Allah yazmadıysa seni.

Sen kapıdan çıktın ben perdeyi araladım
Gidişin öyle güzeldi ki gözlerimi kapamadım
Kalman için sevmen için zorlayamadım da,
Sen gittin yaralarımı zorla yamadım.

Kaç gecede kağıtları mürekkeple dövdüm
Her şiirden bir cümle saçlarında örgü
Seni severek mezarıma günah dağımı gömdüm
Sen gittin dünyamın ışıkları söndü.

Nakarat:
Gülüşlerin kaç günaha davetiye çıkarır
Bir bilsen yar
Yüreğime bak
İlkbaharın tüm kokusu saçlarında var.


Keşke imkan olsa da hep yanımda olsan
Varlığın ilk gün gibi her yarında olsa
Şiirlerim hala daha masamdaki çekmecede
Kapıyı açsan da masaya tüm ömrümü koysam.

Seni anlatmakla geçti ömür denen kürsü
İçime ayna tutsalar sen görünürsün
Beni sevmemen varlığıma yalnızlık mühebbeti
Bu aşk dünyada biterse ahirette sürsün.

Gözlerim sen yokken yaşlanıyordu
Bu yaşlı gözlerimle aşk arıyordum.
Ne alemde olduğunu bilmediğimden sensiz,
On sekiz bin alemde aşk arıyordum.

Her aşk sonuçta nasibine esir
Ben bize dua edeyim herkes amin desin.
Her cümle bir sonraki ilhamımı besledi
Çünkü gönül takvimim de anneler günündesin.

Nakarat:
Gülüşlerin kaç günaha davetiye çıkarır
Bir bilsen yar
Yüreğime bak
İlkbaharın tüm kokusu saçlarında var.