Haramiler - Hikaye

Senin dudakların pembe, ellerin beyaz
Al tut ellerimi bebek, tut biraz

Benim doğduğum köylerde
Ceviz ağaçları yoktu
Ben bu yüzden serinliğe hasretim
Okşa biraz

Benim doğduğum köylerde
Buğday tarlaları yoktu
Dağıt saçlarını bebek
Savur biraz

Benim doğduğum köylerde İnsanlar gülmesini bilmezdi
Ben bu yüzden böyle naçar kalmışım
Güldür biraz

Benim doğduğum köyleri
Akşamları eşkiyalar basardı
Ben bu yüzden yalnızlığı hiç sevmem
Konuş biraz

Benim doğduğum köylerde
Şimal rüzgarları eserdi
Ve bu yüzden dudaklarım çatlaktır
Öp biraz