Seninle bu evde hükümlü gibiyiz
Kasma yeter artık yükümlü değiliz
Zorun ne benimle, yabancı gibiyiz
Anladık sapa sardı tutmuyor bu dikiş
En iyisi gitmek ileriyi görmek
Üzgünüm bu defa aşk adına
Kanıyor bu yara, durdurmaya çalışmak boşuna, yok fayda
Elimde yaşanacak başka bir ömür yok, anlıyor musun
Önüme bakmak zorundayım, ne yazık yolun en sonundayım
Benimle yürüyecek senin de yüreğin yok
Eyvallah.