Heijan - Babam

Bomboş bi hayat ve yine masam süslü kadehlerle
Biraz demli kafam kafam çünkü aklıma gelmişti babam
Saatlerce içtim kendi halime güldüm
Vazgeçtigim insanlardan biriydi çünkü babam

Tuhaf değil mi şimdi sarhoşum
Kulakların çınlasın baba bi hayli yorgunum
Ve tutmadığın ellerimden dökülüyor nefret
Bir defacık olsa bile oğlum de benim ben

Kaçıncı kadeh böyle gözlerim hep kan kuyusu
Onca zaman geçti di mi belki beni de unuttun
Bir defacık olsa bile gel kokunu unuttum
Hasretinden içtigim kaçinci kadeh bilmiyorum

Çocukluğumu kaybettim telafisi sokaklarda
Gençligimse hep duman altı bi ufak güzel kafam
Ha bir de gönül yaram onu hiç sorma babam
Avutuyodum kendimi ben ilaç olur belki zaman

Bi parça yeşil bitki derdime dermandı bazen
Bazense mutluluk eksikti mavi gökyüzünden Lakin hiç biri sen degil senin yerin başka bende
Sen giderken hayatımı sikti attı bu dert keder

Ne yazdığımı bilmiyorum tek bildigim yoksun
Yazdıgım babam ve mutluluktan yoksun
Hiç tebessüm ettigini görmedim anlamıyosun
Yanındayken özlemek nedir biliyor musun?

Çok severdi sigarayı sararken öylece izlerdim
Gecenin her saati çayla türkü söylerdi
Gözlerie baktığımda kafamı önüme eğerdim
Bilirdim huyunu çünkü sinirlenir döverdi

Ve lakin hayat böyle aktı gitti gözlerimden
Bi gün olsun görmedim güldügünü ah bi bilsen
Ne maymunluklar yaptım eser yoktu bir gülüşden
Derdi neydi merak ettim neden nefret etti benden

Anladım sevmeyecek rüyalarıma girmeyecek
Yıllarca beklesemde oğlum deyip öpmeyecek
Adına yazdıgım bu parçayı bilsem ki dinleyecek
Oğul tadında yazardım çalınca of çekecek