İhtişam Namütenahi - Aşk Bahçesi

Aşk bahçesi,kan mevsiminde yeşeren otlarız.
Başıboş bi ineğim seninle otlanıp,
Seninle yaşamaya göz diken bi budalayım.
Buradayım,seninle aynı rayda duramayıp düştük.
Kollarında uyuyan bi çocuğum dün gibi.
Yaşıyorum yine seni , kollarından düştüm.
Koru beni , veyahut başımda bekle.
Seninle başladım ben aşk denen bu illete.

Korkuyorum bu güz akşamı yanına gelemem diye kor yoluma düşer yorgun bu gönül.Yine yollarına düşer,güneşim beni unutursan eğer ardına bak.

Görünmez bi merdivenin en üst hiciv mertebesi.
Seninle aşalım aşk denen şu mertebeyi.
Seninle çıkalım kalbindeki tepelere.
Seninle uçalım sayılamaz bin kere.
Adına tutulmuş divane bi şairim.
Ay yüzüne tutuldum güneş ise şahidim.
Gel yanımda solu ,hiç acımasın solum.
Ebediyen benim ol veyahut da konuk.