İhtişam Namütenahi - İstanbul (Feat. Teslim)

İhtişam :
Çok zor oldu bunları sana yazmak.
Şu dünyada ellerimi bir tek sana açmam.
Yazdığım her cümle önünde diz çökmüş.
Yakıp atarsın ya onları da sana kalsa.

Güler yüzüm dediğinse sandığından vahim durum.
Deniz gözlerinde kendi sandalımla boğulmuşum.
Ve bu olmuşken söylesene nasıl güler yüzüm ?
Kopardın ya ipini limanımda hep hüzün.

Söylesene ne lüzum vardı ?
Herkesin arasında paramparça kaldım.
Rüyamdan uyandırıp beni parça pinçik eden seni
Unutmamı beklemen gibi sandım,mutluluğu.

Kanadı kırılmış bir kuşum.
Yere inmemi bekleme ilginin dışındaysa uçuşum.
Bugünde İstanbul bir hayli soğuk.
Dolar genzim ve sonra kan kokusu.
Teslim:
Bu parçada digerleri gibi hayli hüzünlü.
İşler sarpa sarınca bende üzüldüm.
Kafamda beatle beraber tonla gürültü.
Aşksa en güzel mizahmış , baya bir gülünçmüş.

Heey bir dönem süründüm.
Yinede kalktım ve inadına yürüdüm.
Tanrım unut dedi o bahar gülünü.
Bazı sabahlar varya cinayet günüdür.

Gecenin sessizliği boğazıma düğümlenen.
O masum tavrınla bir başkasına gülümsemen.
Dört bir yanımı sarmış kalbin gibi taş duvarlar.
Korkuyorum olur ya bir gün ben de susarsam.

Bugün de hayalinle doldu taştı yastığım.
Anne sorma bana neden gözlerin yaşlıdır.
Yaşım 19 fakat ruhum bir hayli yaşlanır.
Her satırın sonunda bir bukle sen varsın.