İlhami Arslantaş - Gariban (Baston İle Düşe Kalka)

Baston ile düşe kalka gelerek
Bana ekmeğini böldü gariban
Derdini gizleyip zorla gülerek
Benim göz yaşımı sildi gariban

Bir duvar dibine çöktü büzüldü
Haline bakmadan bana üzüldü
Gözlerinden kanlı yaşı süzüldü
Üstü toz topraktı küldü gariban

Evinden atmıştı oğlu gelini
Kimse tutmamıştı onun elini
İhtiyarlık büktü onun belini
Sevgisiz gül gibi soldu gariban

Evlat yetiştirdi vatana güya
Nereden bilirdi ölümcül rüya
Akrep oldu evlat kalmadı haya
Kargayı besledi buldu gariban

Yüzünde belliydi çilenin izi Beli etmiyordu varsa da sızı
Ona neler etti gavurun kızı
Nefrete yüreği çöldü gariban

Dağarcığı kuru ekmek ve soğan
Bana da uzattı dedi ye çağan
Aramızda gökten sevgiydi yağan
Gönüllere açan güldü gariban

Şikayet ettiler kansınlar diye
Başkası öldürdü sansınlar diye
Sokakta gezenler yansınlar diye
Bir faili meçhul oldu gariban

Der ilhami neler geçti bu serden
Yeni kurtarmıştı başını şerden
Tekrar kalkamadı düştüğü yerden
Ağlarken gözleri göldü gariban
Sonunda kefensiz öldü gariban
Bir faili meçhul oldu gariban