İlker Adlığ - Sen Ve Ben

Sen ve ben ; yani bu masalın son sayfası.
Hadi , sende öl. Farkımız kalmasın..
Lise yıllarında defterlerime çizdiğin kalplerde kaldı mutluluk..
Ve daha fazlası..
Soğuk güneş bugün..
Gökyüzünden yağıyor hatıra..
Sen ve ben ; biraz kaçık , biraz buruk.. İnadına..
Gel ! Eller cennetleri yok sayıyor bir aşk için..
Yanıyor içim , sen onunla tebessüm ettiğin günden beri hayata pi*im..
Rüya sanıyorsun değil mi yaşadıklarımı ?
Hissediyor musun her gece kabus olup bana neler yaşattığını ?
Her hoşçakal dediğinde ağlayan bir adam vardı hayatında , daha ne istiyorsun ?
Görmüyor musun yaş aktığını..
Bu yaş dinerde , eğer kokun bu burundan giderse..
Gururumdan ölürsem , tekrar doğarım bu aşk bir gün biterse..
Gelebilir misin ?
Elimden tutup atlayabilir misin ?
İkimizin adında bir çığlık duyuyorum..
Sen hiç bir zaman karanlıkta olmasanda , ben her sabah güneşle gitmiş olmana uyanıyorum..

Yanardı dün , sarılırdık gözyaşımla..
Yine sen , yine ten seni arar her cümle her sözbaşında..
Artık sussana! Git demenle kalbi durmuş bir adam var karşında..
Kolaysana unutsana..
Yutkunmak yada gözlerimin dolması değilde , sen yokken ağlaması koyuyor be insana!
Hani sarılıp ağlardık her derdi kusardık..
"Sus artık!" Deyişini duyar gibiyim..
Ben senin hayatında sadece merak ettiğinde açıp dinlediğin bir melodi miyim ?!