İlker Öksüz - Kör Nokta

Bu en tuzlu deniziydi saçlarının
Kokladıkça yandı içim parçalanıp
Adını doldurmaya başladığım sayfaların
Hiç birinde sen yoktun,
Bu yüzden alçalanım sen olmuştun
Yükselenim başka satır
Başka cümlelerde gezen, göremediğin noktanım
Bu yüzden boynum eğik
Bu yüzden şiirlerim virgülle sonlanır
Bir virgülde solmadım hiç!

Geri gelme kör noktada gülüşleri ezersin
Neden güldüğümü sorma kahkahalar nedensiz
Ve kaç kere gözyaşıma şahit oldun say bakalım
Arkandan düşenleri dahil etme küsersin

Dahi deme üzersin
Sen dışında başka bir şey bilmiyorum
Bahane dersin
Seni yazdığım satırlar git gide çoğalırken
"Bu yazdığın ben miyim ki?Banane" dersin

Kalabalık bir dosya, cinayette celse yok
Ben sana bir yol sorayım sen de beni terse sok
Fakat bu derse çok çalışmaktan uykusuzdum Gözlerim kapandı diye her sınavda sorumsuzdum

Cümleler mi kedersiz, cümleler mi bedelsiz
Hesabından korkmuyorsan korksan iyi edersin
Bir kaç kredi kartı daha istemen de saçma olur
Çünkü paran yetmez buna sevginle ödersin

Bitmezse bitmesin
Bu yağmurlar dinmesin
Yağdıkça yağsınlar
Yağsın için titresin
Bu beddua falan değil kitapsız bir şairim ben
Hamd olsun
Gömüldük kefensiz.

Rüyalarda yaşamaya çalışan bir realistim
Yadırgama bu duyduğum en gerçek histi
Sen gerçek izdin ben silip geçtim izleri
Sizli bizli bir iz kaldı bir de boş bir dans pisti

Fakat sen nerdesin ben böyle bendeyken
Şemsiyeler anlamsız ayakların seldeyken
Peki ben nerdeyim sen söyle yerdeyken
Tutup kaldırmak mı doğru el olmak mı eldeyken