Impala - Mesafeler

Sana bi borcum var boyun değil gönül borcu
Sen gittin ya artık yemek yemiyorum ölüm orucu
Musallat oldu kursağıma hiç bişeyi düşünemiyorum
Bulutlar seni elleriyle kalbimin tam ortasına koydu
Görüyosun mutlu olduğumu
Ben de görüyorum gözündeki durgunluğu
Beni bilmıyosun bakma güldüğüme
Senın yanında ağlamadığım için beni güçlü sanıyosun
Ama yanlış en az çiçek kadar kırılganım bilirsin
Kendinle beni bir tutma sen karanlığı silersin
Ben kalırım kalmasına da ya sen bırakıp gidersin
Ya ben kalırım ölürüm burda ya sen bi dakka dinlersin
Ya sen var ya hiç bilinmeyen biyersin
Ya ben yaşarım senin için ya da giderim burdan
Sana denizin mavisini güneşin ateşini
Toprağın kahvesini getiririm onu üstüne giyersin
Öyle diyorum da olmuyo Şu mesafeler bi türlü bitmiyor
Seni benden alabilen bu uzaklık
Beni senden nasıl alsın aklım falan almıyor
Yürüyorum tek başıma adı sen olan caddelerde
İnsanlar bakıyo bana uğraşıyorum bak nelerle
Niye gittin ki nolurdu kalsan
Nolurdu beni bu mal insanlarla tek başıma bırakmasan
Sağına soluna iyi bak karşı tarafa geçerken
Bazılarınız dikkat etsin aşka paha biçerken
Ben kimi seveceğimi çok dikkatli seçerken
Siz kendinizi avutun bi fahişeyle yatarken
Aah sen kendime getir beni
Aşık olan ben yani burda bitek benim deli
Sana yazdığım kaçıncı şarkım bilmiyorum ama
Biliyorum ki solmayacak o papatyalar elindeki