İntibah - Yaşamak

Saat sabah 5 ve sigara kahveye eşlik eder,
Mutsuzluğumu harladım bu gece hayata eşti keder.
Bulut güneşin önünde yine soğuk rüzgar esti gene,
Gözden düşen bir damla ve üzüntü de teşrif eder.
Hayattan uzak yaşamak düşünceyle baş başa,
Yaşarken ölümü özlemeyi söyle hangi kitap yazar?
Kaç bin sayfa daha söyle kaç yaprak kül olacak,
Ölümle burun buruna olan bu adama kaç yazar?
Yazarken ölümü düşünmek beyazlardan uzakta,
Azrail'e sor beni, gülümser uzaktan.
Azrail de bi melek, cana kastı iyilik,
Akıl başta değil ki haberi yok ki tuzaktan.
Beyaz bi insan olsam da iliklerime kadar siyah dolu,
Kolaya kaçıyordu insanoğlu ve kimse bilmiyordu zoru.
Zoru seven bu tek adam düşünmekten acizdi sonu,
Sonumuz gayri meçhul'dür bu akıllardaki tek soru. Gülümsemeye devam et ve yalnızlığıma değer biç,
Hayallerime tükürmeyi, alay etmeyi de sever p*ç.
Tanrıya sitem etmenin bir cezası varsa eğer,
Cehenneme selam olsun, tanrı bir gün beni de sever.
Narin berfin çiçeği gibi güneşi görmek istedim,
Candan ümidi kestim ve öne geçmişti hislerim.
Ölüme atladım umutla ve bu aslında bi gösteri,
Rap aslında beyazdır ama bu siyah bi bestedir.
Yazdım çizdim ve hayal ettim,
Ölümle yaşam arasında kalan görünen bi hayalettim.
Ruhum beden dışında ve özgürlükten azat ettim,
Doğru yolu aramaktan tüm hayatımı harap ettim.
Sevenler gece ölür ve ikindiye müteakiben gömülür,
Sürünmekten aciz kalan bu hilkatın bi körüdür.
Kendi hayatını hiçe sayan içimi Azrail sömürdü,
Yaşamak ne mi? Yaşamak bi avuç kömürdür.