İntizam-ı Kelam - Bu Nasıl İtham

Işıklar söner ve ben yanardım yine de
gecenin siyah örtüsünde aydınlandı lambalar
ölüme sanki çare var,söyle ondan öte bir köy mü var
yaşama anlam kat ve sonra konuş anlamın kadar
suretler,maskelerde gizli
inmez öyle bak içinde saklanır yalanın ta kendisi
yüzlerinde masumluk,dürüstlük abidesi görmesek tamam
insanlıktan yoksun halleri
kandırır sanar ben kül yutarmıyım
bu gerçeklerine karşı gelmiş olamam
ihanetin boyu beni aşmaya elvermez
yine sebebin olamam
yek virane bahçelerde gül misali solamam
servetin dibinde olsam tek bir dakka kalamam
gözyaşım kayar yerinden elim bağlı tutamam
gülemem ağlarım hiç duramam

Sor bir kendine nasıl geçer yıllar
yine tozpembe gelir hayat
bana tüm çile uğrar seni göremez
o bilir demek bu kadar zora gelemez bi de kendine bak,bu nasıl bir itham?
hasarım çok yıkıma bırak
kalp binalarıma gir bir bir yak

Ver yansın ateşi körükler güdümlü silahlar
illaki bana sorar,korktuğun şey hatalar
eskiden huzura davet edermiş bu masallar
şimdi misafir gelir bu masallardan yalanlar
murada erdiğin vakit,sonunu beklemen gerek
çünkü mutluluk,kısa süren bir gün demek
ah şu mevsimler nasıl da anlatır seni
düşümde görmek içime ukte düşmesinde en büyük sebep
yarınım düne nazaran beni yorar
her kelamda bir tezat var yasak olan
ihanetin boyu beni aşmaya gelemez
yine haddini bilemez
gurur yapma lüksü olmayanda kibir ne arar ve ne sorar
yarın dünümü bugünden yorar
hayatın her noktasında bir sınav var
kazanmaktır tek çıkar,sabır nefsi çok sınar