İntizam-ı Kelam - Evveliyat

Saniyeler birbiri ardına kovalar ben koşarım izinden
onlar beni görebilir ama ben onlara uzağım
elimden tutacakken kaçarım
elde değil ben kurulu düzeninizi bozmaya geldim
ecri veren Rab sabrı da verir evet ben sabır üretme eylemindeyim
hepinize pay var pastadan kişilik yafta odundan beter
hiç farkını göremedik nası bilirdiniz?
Sorma!!! Ben bilemem boşa yorma
anılarımı tazeler kuru güllerin hatırası
derdime çark eder ve emsali yok
dizelerim halt edermiş hep,buna bir çözüm yok
dahilen ve de haricen
sahiden olanakları zorlayıvermen yüceltir
seni en dipten tepelere çakar ama dikkat edip ayıl
iğneyi kendine batır ama çuvaldızımdan haber yoksa bayıl
hemen ayrıl,yapacağın ilk iş budur evlat yerin altından sıyrıl

Zaman kısaydı bu evveliyatını bilmem epey vakit harcar dayanamam
en son (en son)arayıp tarasan ben bir de yoksam
ağla kaderine boyun eğ
sonra düşün,neyi doğru yapar insan
yerimi tutamaz kusur olsan
ben hataları yüzüne vurup sorsam (hesabını)
Evveliyatı budur kervan böyle gider
söyle gelen nedir elden
sen kendini tart teraziden
yine parsel benim olur araziden
maneviyat budur,aç karnını tok niyetine özleştirip
sabah akşam zıvanadan çıkmayıp şükretmektir
bi nevi nefsine hükmetmektir
sarfet cümlelerimi gediğine koymak için
hep bir ağızdan söyle
kimileri buna alışır
daha yolu yarılamadan sona yanaşır
bu ne hız,bu azim eyvah
kelam aklını şaşırır
bakışıp kalana selam çakışır
sarılıp yastığa ağlarsın
gündüzü gecene katıp afallarsın canım
zamanı sarıp atlatman gerek
zira kendine faydası olmayan adamı verin
ne işe yarar
belli zaten başımdan attırmandan
yaptırımı hapise çarptırmandan
müebbetinden hesap sormam lan
tek kalıp yok olmak sana özgürlükse
sen mahkumsun lan