İstanbul Yöresi Türküleri - Mirasyedi (Guş Edin)

Guş edin bu makalimi
Söyleyim size halimi
Bir mirasyediye çattım
Nakledeyim ahvalimi

Bir bazergan oğlu imiş
Üç yüz kese miras yemiş
Günde on kuruş akarat
Belki on beş olur imiş

Gayet de cömert didiler
Hayli gürbüz merd didiler
Dahi bir yonca toycadır
Duymadı bir ferd didiler

Su gibi altın harc eder
Kalmamış kalbinde keder
Bunca malı cem eylemiş
Oğlum yesin deyü peder

Bana bunu bildirdiler
Ağlar iken güldürdüler
Züğürtlükten ağlar iken
Gözüm yaşım sildirdiler

Bir hal ile varup çattım
Takyamı göklere attım
Kapı önünde bir gece
Eşiğin yaslanıp yattım

Çıktı beni seyreyledi
Bunda ne ararsın dedi
Aldı beni girdi eve
Lutf ile şöyle söyledi

Bana dedi hiç çekme gam
Sana bin kuruş virirem
Bazergan edeyim seni
Züğürtlükten çekme elem

Didim oldum bazergan
Bana kimler olur akran Kimseye baş eğmez ol dem
Gözüme görünmez yaran

Gezdim anınla subh ü şam
İki ay görüştü tamam
Bir parasın alamadım
Hilaf değildir bu yaran

Her seher kahveye gelir
Yaran ile ülfet kılır
Kahve altısın sorarsan
Bir akçelik simit alır

Kendisi yer iller bakar
Sende bir gül görse kokar
Simidin yarısın yeyip
Yarısın koynuna sokar

Kimse bilmez baş akçesin
Koparmaz dağ taş akçesin
Benden almaya başladı
Her hafta tıraş akçesin

Beni bir fikirler aldı
Bu gayret bağrımı deldi
Mirasyedi çelebimiz
Bir gün pabucumu çaldı

Benden ödünç akçe ister
Sana sonra veririm der
Ben kendi kârımdan aciz
O benden dahi derbeder

Borç edindim hayli vafir
Kimse saymaz oldu hatır
Ayasofya külhanında
Postu varmış onda yatır

Beni hazan etti hele
Böyle pakçe girmez ele
Ben yarana nakleyledim
Öldü gitti güle güle