İzah - Yok

hayatına bi bak boşa verilmiş sözler
sanki içinden gelirmiş gibi davranır herkes
kafanın güzelliğine gelip yazılır onlar
umrunda değilmişsin gibi de kazanır onlar
yalan sevgilere kalıyorum yaşamıyorum
sanırım buna alışmayı yeni başarıyorum
karanlık sinemanın koltuğunda oturuyorum
filmi hiç izlemiyorum sadece düşünüyorum
aklımdan geçenleri sana nasıl anlatayım
yada sen hiç denedinmi beni biraz anlamayı
yine üzerine yazıyorum yalanların bugün
mutlu olmak istiyorum yarın kazanmayı
beni hiçe sayanlara karşı ayaktayım
düşün bro nasıl becerebilirim savaşmayı
kalbimin atışları yavaşlıyor her dakika
göremiyor bunu benden bi başkası
birazdan umutlarım kararıcak
sen öyle sanıyorsun böyle bişey olmayacak
içimi kemiren duman duvara yapışıcak
kirli bi lanet gibi suratımda sararıcak
beni gerçekten anlayanlar dinleyicek
eminim önyargıyı kullananlar bilmeyecek
kadere sövmeyecek izo yine gitmeyecek
giden sevdiklerim geri dönmeyecek
Nakarat:
seviyor yok sevmiyor onlar gerçek seni bilmiyor
hissetmiyor içinden geçenleri
görüyor yok görmüyor kalbin rutinlerine bağlıyor
yine sen ağlıyorsun kapanıp o odalara gizlice hergün üzgünüm babamı çok sevemedim
üzgünüm herkesin istediğini veremedim
belki ailemin üzülmeye sebebiyim
bu yüzden içimden geçenleri hiç diyemedim
dostun kazığını yedim hemde bi çok kez
arkadaşlıklarımın bitişide bi komplex
uğruna çok dövüşe girmişken kaçana pes
uğruna ölümü göze aldığım kadına pes
neyseki hayallerimin peşinde koşuyorum
ayakta durmak bile bazı zaman çok yorucu
kaybedip kendimi şişelerde buluyorum
hatırlamıyorum bu filmin nerde koptuğunu
kendimi sorguluyorum giderek korkudur yolum
ama bak yapmadım sorun öylece satmadım hiçbirinizi
gövdemi parçaladım hiç kasmadım çocuk
oysaki biliyordum var herkesin kirli bir bezi
sonundayım bu şarkının kalırmı izi
bilirsin yalnız öleceğiz hayat kısa bi dizi
mutluluk verir gelişin gidişi acılarla dolacak
cehennemde herkes kendi hesabını soracak
aynalar yaşlılığı göstericek
eski fotoğraflar gençliğini özleyecek
hiçkimse hissetmiyicek senin gibi
artık anlıyıcaksın nelerin bittiğini
Nakarat:
seviyor yok sevmiyor onlar gerçek seni bilmiyor
hissetmiyor içinden geçenleri
görüyor yok görmüyor kalbin rutinlerine bağlıyor
yine sen ağlıyorsun kapanıp o odalara gizlice hergün