Kaca - Miras

Yokluğuna odamı kaplayan dumanla alıştım
Sonra geçtim aynanin karşısına, kendimle barıştım
Kaçırdım aklımı sensizlikle yarıştım
Ve gülmedi yüzüm hiçbir zaman inan hep asıktı !

Şimdi nasılsın ? İyisindir umarım,
Yatağının vidalarıni sıkıştır, çünkü kaçıyor uykularim
Başlıyo kabuslarım gözlerim açıkken
O gavat canını sıkarsa durma orada kaçıp gel.

Sonra beraber mutluluğu paylaşalım
Ve düzelmeye baslaşin mora çalan o gözaltlarım.
Islanmasın yanaklarım artık yeter
Buz tutmasın ellerim karanlik heryer.
İşte böyle bunlar bizden artta kalanlar
Elimde pempe tokan ve resmin asılı tavanda
Unut demek kolay ama unutsamdamda yalandan
Aşkın mezesi sensin yıllardır sakladığım dolapta.

Uyanmam kadar uyuyamamda bi o kadar saçma
Kalmanı istedim yanimda gereksizdi kaçman
Hayalinle buluştum o ilk günkü parkta
Alev aldı sonra herşey kültabağımda pis bi dumanla.

Zamanla koyboldu duman kalmadı hatıra
Sevgim sana mirasım bu şarkı hediyesi yanında
Yanılma sakın ben hala ölmedim!
Hoşçakal güzel kadın yarınlara merhaba.