Aslında kor ateşlerde kaldı
Ah kalbim nasıl dayandı
Su serptim ateşim sönsün diye yüreğime
Serptiğim su bile yandı
Bazen gecenin sessizliğine kapılıp
Sağır olmak ister insan
Kanatlarındaki yükün ağırlığı
Kelebek kadar narinlestirir yüreğini
Ve susar susmak ister sonsuza kadar
Çünkü yüreği nasır tutar yorgunluktan
Sadece gitmek ister sebepsiz
Herşeyden herkesten kaçmak ister
Yada sonsuza dek uyumak
Aslında kor ateşlerde kaldı
Ah kalbim nasıl dayandı
Su serptim ateşim sönsün diye yüreğime
Serptiğim su bile yandı
Bir bir dökülür kırgınlıklarının kırıntıları
Toplamak ister hayatındaki pazılı
Tek bir parçanın yokluğunun önemini anlamaz
Taki o parçadan yara alana kadar
Sarmak ister yaralarını sardırmak
Yorgunluğu bıkkınlığı
Aynalarda bir kere daha vurur bakışlarına
Ve anlar yaşadığı herşey aldatmacadır aslında
Aslında kor ateşlerde kaldı
Ah kalbim nasıl dayandı
Su serptim ateşim sönsün diye yüreğime
Serptiğim su bile yandı