Kalibre Parodi - Avuçlarımdan Düşen Mevsim

Bölüm 1
Şimdi duymalısın yüzüm, gözüm canlanır
Bu aşkı gözbebeklerimden aşağı atan yok sayılır
Beni görebilirsin yok ki farkı
Buna can mı dayanır ?
Ama yàrdan uzaktayım
Söz veremem, rüzgàr sızlatır..
Soğuktan, diz kapaklarım ağrıdı..
Sonuna geldim, hemde başa sarmadan hayatı..
Buralar bana düşman, sırf seni görmesin aslım..
Bana beni anlatan "adına" ara sıra söz yazar aklım..
Şunu unutma, gün gelir bozulacak ardın..

Bölüm 2
Gidişlerin önüne beyaz perde çöktü... Adına sevgi denildi bazende büyülü
Bulanıyor hayatın simsiyah semaveri
İçinde aşkı ısıttım velakin yüzüm gülmedi !
Sakın.. kimse gelip görmesin
Söz değil fakat bu devran gün batımı eskidi
Avuçlarımdan düşen her bi' parça mevsim
Mevsimler aynı ve de nefsimde kesirleşti..
Sonuna varamadan bu kalbi ateşe atmalıydım
Öyle dursun orda belki birisi gelir alır
Sakin ol, bu köprü hafif düşersin sayıklayıp
Günler aynı haftalar da yıllar bile artısı..
Her gün aynı suratlar, sinirden kırmızı
Sanırım değişken olan bi' onun aynası !
Eline bulaşan hayallerin tam ortasında,
Gözüm kapalı yürüyorum da bana belirdi hatırası !