Kaptan - Kadehlerimde Yalnızlığın

Tek yapabildiğim ağlamak sanki yaşıyorum mağarada ışığımı güneşimi bil kim çaldı benden karanlık oldumu kalkamam ilaçlarımda tükendi bugün ama tek çare varsa kağıda yaz bu kadarı yetmiyomuş gibi canıma tak etsen bile yok bağıramam ben.
Nasılsa yalnız kaldım bilsen bu aşka kalkışmassın git gel 5,5 seneye tekavvul eden bi satır ayaklarını sardı iğrenç her türlü şeyde ismin geçiyo sanki bura zindan sen gittiğin anı hatırla tam o gün kül oldum yandım güya ama hala ayaktayım karakterime zarar verdiler yıprattılar ölmeyi bile beceremez haldeyim terledim sırtım ıslak mı bak ağrılar artıyo kafamın içinde sen olduğun için kulisler duman sen yine kendine yakışanı yap ve de güzel bi kulp bul ister buna tek yapabildiğim ağlamak bildiğin bi yol mu var baba o yoldan beni tut fatma'ya götür alper'de gelir fazladan tanıştırmak istediğim milyon tane ben var be arkadaş şimdi o yoldan gidelim baba ayağa kalk vakit madem az sonuçta sizler rahatsınız anlayamazsınız halimi kara kasırgalar bile şahit en fazla canımı yakan senin hasretin günah şehri burası nasıl mahkeme (nasıl) istersen bana kulak verip yan ister gerçeklerimle sahteleş
Ölüm kokuyo parmak uçlarımda sızlıyo düşün rüyalar ortasında yandığımızı (eriyo) eriyo bedenim kadehlerimde yanlızlığın
Senin tek yapabildiğin eksiklerimi öne sürüp bi anda yok olup gitmen akşamın çilesi sabahınkinden çok garipse zaman ister devam etmesi karanlık yollara tek başınasın sen artık bulduğun uğruna öl benim yerime geç başına fikrim düşüncemi kontrol et şeytanım ol ne fark eder beni al esrarı sok aynı gizemdeyiz hepimiz sahneler değişmiş işte ressamım ol sakın bu sözleri göz ardı etme tüm varlığınla hisset çünkü şeytanın kaleminden bi damla mürekkebin tarihi destanı bu yeter lan yalnız başıma bırak beni allahım çünkü insanlara karşı dirayet zerre anlayış kalmadı soğuk bi zemin üstündeyim bulutların altındaki sayfayım sadece ismini yazdırmıştım sildin gittin kardı yol hiç mi ayaklarına karşı çıkmak aklına gelmedi bencil sende nasıl bir kalp varmış kadın aşk filmimi kim kesti dudaklarımdan damlayan kanımı göğsüne sür beni hisset ölmekten vazgeçiyorum yaşamak dediğin delilikse
Ölüm kokuyo parmak uçlarımda sızlıyo düşün rüyalar ortasında yandığımızı (eriyo) eriyo bedenim kadehlerimde yanlızlığın