Kavli - Umutlarım Tükenecek

Düşünce havuzum hayli taştı
Ağlamak mı yaptığım basit bir eylem
oldu
Gökyüzünde parladım
Bulutların bu mavi gölgesinde
yağmur oldum yağamadım ki
Zaten aşkı gökyüzünde aradım yerde
bulamadım
Kusurlarım hayatımın bir bedeli
Tek kağıt kalem bir dost misali
düştü önüme
Kaybetmekse benim için büyük bir
külfet
Aşikardı duygular ve önüme zerk et
Sonbahar mı mevsim hislerimde
doldu kasvet
Gördüklerime aşınayım afitap kırık
bedende
Kaybolan bu hatıralarımda hüznü
terk eden
Kişiyse ben miyim ki matemimde
sardı dört yanı
Sahip olduğumda anladım ki
sevdiğim bu yarı
Kaybolan bu yıllar
Aniden geçen vakit nakitti senin
içindi
Her kural ve her zamanın acısı var
Her rüya ve tabirinde amiyane bir
kural ve
Her suale karşılık gelen bir aşk acısı
Yalnızlızım rüyalarım kadar ırak
Hayat benim için kurak bi çöl kadar
uzaktı
Cümlelerse kara bi dehlizin içinde
Gördüğüm şu hale baksan
anlamazdın Yalnızım kalbe çentik attım
Günümü boşver yılllaraydı hep
dayandığım
Bu vuslatım
Sanma yok biter benim umutlarım
Kararı verdim artık duyguları
yollarım vesselamım
Rüya mı gördüğüm yoksa ben mi
gerçeğim
Bi şairin umutlarıydı peşine
düştüğüm
Bi kaç kelime belki az biraz da sevgi
Sanki hak mı etmişim bilemedim
zamanı kararı siz verin
Sükunetim ölümü beklediğimden
ötürü
Sessizlik denizlerinde boğulup
taştığım bir dünya
Zor çetindi zaten imtahan bi hayli
karma karmaşık
Bense sınavı geçemeyen zavallı
ağlayan bir şair
Söylemekten aciz olduğum bir sevgi
var bu kalpte
Sanma derde çare yoktu sorduğum
bu her sualde
Sayelerde parlayan bir nur gibiydi
halvet
Lakin sade sevmek oldu gam kederdi
hep amelde
Sonuna geldik artık kan dolan
satırlarım kadar uzun
Bi bahçe rayihan kadar güzel ve
gerçek
Gün be gün umutlarımda tükenecek
Bu düş hayat kadar mı gerçek