Kefa34, Hefa34 - Yolun Sonu

Kalkın hemen bana yardım etmeli tüm insanlık
Seviyorum hayatı yaşamayı desemde kanma, çünkü bunlara inandık
İki damla gözyaşına defalarca kandırıldık ama
Bilmiyosun sen karakterini yok ederken
Biz çalışıp, hayatı kazandık
Göze batan olduk, yeri geldi yanlış yola sapan olduk
Eskiden en büyük korkumuz oluyodu zorluk, şimdilerde bolluk
Zamane derdim nede çabuk değişti, söylemek isterdim gelişti
Yılların emeği yok olup giderken, arkamdan aptal demişti
Bunca uğraş çöpe gidiyor, çünkü hayatımı elleriyle siliyo
Yine hedeflerimi yok sayıyo, üşütme diye gelipte üstünü örtemiyo
Para yoksada yardım edemiyo, yüzüne bakamıyo çünkü utanıyo
Yaptığı her şey için senden özür diliyo, buna katlanıyo
Herkes uyurken kağıda düşlerimi resmettim
İstemesemde herbirinizden bahsettim, buna hasrettim
Küçük bi mutluluk için gökyüzümün renklerinide kaybettim
Sonrasında duymak istediğim her şeyi bir cihaza kaydettim

Yaşamaya vakit yok
Yalanlara karnım tok
Bu yolun sonu yok
Üzerine üzerine yürüyorum, amacıma doğru bi yol çiziyorum
Bana dur diyenleri kovuyorum, içimde yaşamayı tercih ediyorum
Sana soruyorum bu kadar değersiz hayat, bile bile hala yaşıyoruz fakat
Doğruyu söylemem gerekir sonunda atarlar tokat
Bense iyiydim hepsinden bin kat, bunu hazmedemeden olmuşlar korkak
Gecenin havası beni boğacak, istemediğim her şey bigün beni bulacak
Değer verdiğin herkes sana bakıp arkandan sallıcak buna hazırsan
Arkanda kalan herşeyi bırak, düşünme sakın hiçkimseyi
Eskiden takılırdım dostlarla, onlarlada bıraktım görüşmeyi
Bana güvenmeyin, bu sefer işe yaramadı tekniğin
İkisinden biri yalandı sözlerinin, gözlerinin ne dediği anlaşılıyo herbirinin
Yoksullar çekerken cefa
Zenginler hep sürdü sefa
Hayattan edesim geliyo istifa
Dünya kaybediyo irtifa
Daha ne kadar düşücez, söyle kaç defa

Yaşamaya vakit yok
Yalanlara karnım tok
Bu yolun sonu yok