Kent Şarkıları - Bir Vagon Penceresinden

Aralarım ağaçları o dağların kıyısına
Bir tren çizerim bir de tren yolu

Geçerler yamacından vagon vagon insanlar
Sana benzeyen benzemeyen çocuklar

Hiç kimse senin kadar özlenmedi

Belki ben de olurum o vagonun birinde
El sallarım çiçeklerine

Bakarsın bahçenden uzandığın gölgeden Gülümsersin dünya telaşıma

Hiç kimse senin kadar özlenmedi

Bilmiyorum acaba beni duyuyor musun
Şarkılar salıyorum gökyüzüne

Kim bilir belki de sen bir gün döneceksin
O şarkılarla bir tren içinde

Hiç kimse senin kadar özlenmedi