Kısas - İspat

yokluğunun ispatı dudağımdaki çatlaklar
bıktım her gece bi fotoğrafını yakmaktan
şişelere dolup hayalleri dumana satmaktan
yoruldum sorumsuzca geldi tüm sorunlar

ahmaktan oynadım kandırdın kendini
her daim sendim her dua sendir hadi gel
sana ulaşabilen esendir taki ben en arkada
bir gün ölürsem bekleme hemen gel arkadan

yapabilirmisin bilmiyorum sonuçta onunlasın
fikrim yok bana senle ilgili soru sorulmasın
yinede yüzün asılmasın sen başka bi kasımdasın
aralığı görmedik farzet kaderde kasılmasın

seni anlatırken sakın iyi olmamı bekleme
yazdığım her satırdan bir göz yaşı kalbime
saplanır bu adam bir gün hatırlatır eskileri
benim için güzeldir ama canını alır eskilerin

eskiden di o masum aşklar yaşanmıyor artık
ve hayatımın her alanı sensiz kaba taslaktı
kaskatı kesildim seni onla görünce
biliyorum sevineceksin ben dünyadan göçünce

elim cebimde geziyorum sokaklar benimdir
elvedayla bitirdin ya hani benimdin
her ne kadar içme desende içiyorum o laneti
o lanet senden zararsız sen kıyamet alameti

ne dersin acınacak haldeyim öyle dimi
oda benim gibi seni sevdiğini söyledimi
inanma beni unuttun bu belli gözlerinden
orda mutlu olacaksan gelme kal yerinde
ellerimden ellerini çektiğin günü hatırla
sadece onu anlatsam oluşur 640 satırdan
yakında gelecek ölüm belli toprak kokundan
öldü farzet beni sebebi ise topraksı kokundur

olmalı doğmalı tepeme güneşim
toprağa girmeden görmeliyim güneşi
kimsesiz bırakma beni hadi gel
kinsizim sana karşı hadi gel
olmadı olamadı ve gün doğmadı
öldümde gelip mezar taşımada sormadın kimdir bu kimsesizim yoksun ya
kindir bu bilemezsin yoksun ya
x2

senle benim aramsa bütün bu uzaklar
sana nasıl geleyim yolunda kuruluyken tuzaklar
uzatma sakın yarama tuz atma uzaktan
izlerim mutlu oluşunu gözünden yaş akmaz

neden bu haldeyim bilmezsin nasılsa sen gibisi
bulunmaz bu diyarda şunu bil bu sen değilsin
yaşamadım bunu ayrılığın bu denlisi canıma kasıt
yakın bedenimi telaşlanmayın yanmaz canım

örtün üstümü çabuk nedense üşüyorum
ellerini ısıtırdım sonbaharda üşüyodun
düşüyorum düşler ardından sana merhaba
yeni bi hayata tepe taklak topraktayım arkadan

arkana yaslanıp kafanı onun omzuna koyunca
delirdim onur çöpte artık bende bi oyuncak
oldum senin için ama kırıldım oynayamazsın
sabah namazına kalkar hayalim beklemez yatsıyı

peşinde koşmaktan yorgun sarhoş bedenim
seni sevmek için ben her bedeli ödedim
lakin yoksun inanmadın döndüm ardıma
vakit sonsuz derken baktım yoksun arkada

bir gül misali soldun gittin elimde ve
seni bulamadım ne yazki hiç bi güzel kelimede
tanımsız bi insandın sensiz yarımdanda yarımdım
karımdın bembeyaz hayaller bulutlarda sarıldı


olmalı doğmalı tepeme güneşim
toprağa girmeden görmeliyim güneşi
kimsesiz bırakma beni hadi gel
kinsizim sana karşı hadi gel
olmadı olamadı ve gün doğmadı
öldümde gelip mezar taşımada sormadın
kimdir bu kimsesizim yoksun ya
kindir bu bilemezsin yoksun ya
x2