Kolera - Zor İş

Verse 1;
Sen hiç kendine ağladın mı ?
Ben çok ağladım..
Uyandığım bu dünyada en çok kendime acırdım..
En umutsuz arkadaşıydım , arkadaşların..
İstiridyenin içinde yaşamaya razıydım,
incin olmalıydım..!

Beni birisi yolda buldu,
Baygın halde kenara koydu,
Çekti gitti , işte yeniden yalnızım..
Kanım yerde kaldı , halsizim
Gücüm olsa biraz emekleyerek evime giderdim
Evimde yine bi ben bi kendim..

Kuş kanadın kıymetini kanadı yanınca anladı
Elime bal sürünce cümle arılar elime damladı
Karanlığım gecenin karanlığını zevale uğratır
Uzun uzun bakma bana bu hal beni utandırır..

Tuhaf olay ;
Beni üzen sen
Teselli veren sen
Kurtulmaya da çaban yok
Ben neyinim , neden ben ?!
Kaçıp gitsem uzaklara
Bilirim beni bulur
Ne benle mutlu olur
Ne bensiz huzuru bulur..

NAKARAT 2X
Halimi anlayan yok , yaşamak ne zor iş imiş
Halimi anlayan yok arkadaş , yaşamak hayli zor bi zanaat
vaktimi benden çalan çok , kurtulmak ne zor iş imiş
kurtulmak ne zor bir iş imiş ,
vaktimi benden çalan herkesten
yer beni yada sev yaa , ölümler ne erken imiş
ölümler ne erken imiş , ölümler ne erken imiş
ya ağlat beni ya da güldür , tebessüm ne zor iş imiş
tebessüm ne zor iş imiş , tebessüm ne zor iş

Verse 2;
yürüdüğün o yollara
kendi peşinden iz bırak
benden başka kim ısrarcı sende bu kadar ?
ayırt et beni , farket beni ,
bardak gibi kır bırak beni
ama bırakma beni!
bırak şu çocukluğu ,
ikimizi de yakmak üzeresin .
sakladığım sabır tükendi .
bende taşmak üzereyim .
nereye kadar dayanacak ha bu kalp ?
al kendini git , hadi Kolo kalk
olsun kabul et beni ,
her sözünle derya dalgalandı
varsın olsun ,
ben bu aşka karşı yüzsüzüm
başım öyle bi döndü,
sanki başım öldü
herkes halimi gördü

ama sen değil
çünkü senin gözlerin işine geleni gördü
ateşe verdim evleri
ağır ağır yürüyorum
ateş içimden çıktı
artık ben ateşten geçiyorum
artık seni SEVMİYORUM..!

[NAKARAT]