Konya Yöresi Türküleri - Peyk-i Evvel Bahar Olur Nümayan

Peyk-i evvel bahar olur nümayan
Diler menefşe destar-ı canan
Çiğdem öksüz oğlan kır çiçeğiyle
Zeyn-ider zemini nevruz-sultan

Nergiste çil taze eylemiş başın
Zanbakla susamın gördüm savaşın
Dilber kirpiğiyle debretir kaşın
Civan perçemiyle gösterir ruşan

Sadef tırnaklara olmaz bahane
Yasemen raks içün girer meydana
Karanfil kisveyi boyar reyhana
Bir küpeli mahbub nevreste tuğyan
Bahusus tülüşan kendisi bizzat
Kadife kaftan giymiş vezir kat kat
Türbe çiçeğinden umma istimdad
Hatm-i şukufeyle kuzurda elan

Dilara aşıkın ruyuna bir gül
Boynun eğmiş durur misal-i sünbül
Bu cevr-i cefayı çekmesi müşkül
Dilber düğmesiyle arz-ider gerdan

Benim bağımda var fındıkla fıstık
Oku yayı erik dalına astık
Piri fani olduk dünyaya küstük
Uyan ey derdimend Şem'i gafletten uyan