Kubilay - Yaklaş

yaklaş korku yok ki gözlerimde bir gram
ölüme dair duygularla kapandı dört duvar
ben boş ümitlerle hep dünümü terk ettim
neticede belli işte umut dolu yarınlar

her gecemde caresizce biraz daha bekleyiş
gerçekleri alıp gitti yankılanan serzeniş
ruhum ölü ama daha bedeni yere sermedimm
toprak alır gider bitmez feryatla sesleniş

keşkelerle başlangıç her günüme bi günaydın
mutluluk ve huzur biraz uzaklardan gül artık
çaresizce bekleyişler olur mu? tek yönlü
yaşamak nefesle değil parayla denk gördüm

çekmedim mi ızdırabı neyse boşver artık kalsın
gözlerimde biraz hüzün birazda keder arttı
geride kalan ümitlerim varlıgınla yere batsın
yürüdüğümüz o yolda önüme değil yere baktım

içimde paramparça nefretin var tut elimden
demlenirken acılarla biraz daha dur benimle
herkes gibi işte sende hadi durma vur derinden
yalancı güzel sözler yeterrrr sus delirtme

boşver artık bu bedende gider oldu bataklığa
gittikçe güvensizlik işledi bak damarlara
ölüm beklemekle gelmez
her gece biraz daha huzursuzluk kalan bana

gördüğün her manzarada benden bi iz bıraksın
sevinçlerle boğulmak ve mutluluklar ıraktı
yıkılmamı şiddetle arzu etmen yetersizz
geriye dönüp baktım tek suçum var insanlık

çizgi roman karakteri olmadım hiç karşında
gerçeğimle büsbütünüm yalanların kalsın lan
yaralarım kabuk tutmuş bırak kalsın kaldırma
karanlık hayatıma güneş doğmaz kandırma