Lost Soul - Azrail Tetiği

(Verse 1)
Duygularım aklımla savaştı, savaşçı bedenim buna alıştı
Araya sıvıştı birileri, son bilet elime sıkıştırıldı
Herşeyden habersiz etrafa attığım son bakıştı
Bu anlamsız telaş hayattan son kaçış olmalıydı

Ufukta var bir kara içinde bulunduğum bir tayfa
İçlerinde var mutlu ve mutsuz olanlarda
Azrail gereksizleri tek tek temizliyor ya
Bizde ona yardım ediyoruz zaten orada

Sahte bakışlar, kahpe satışlar var ruhunda
Zaman akıp giderken ancak el sallarsın ardımda
Dost bildiklerimizin izleri duruyor hala sırtımızda
Üç kuruşa adam satan kaç kuruşluk insandır, neyse salla

(Verse 2)
Fırtınalar kopar içimde, yalnız kaldığım her gece
Attıkça atarım içime, söyleyemem kimselere
Evvel zaman içinde ve kalbur saman içinde
Binbir gece masalımda her gecem bedeldir bin geceye

Nefesin kesilir bazen, soğuk duş etkisi yaratır
Hayatta attığın ters adımlar birgün kapına dayanır
Kaybedilenleri geri kazanmak her zaman kolay sanılır
Kimse bilmez ancak şeytan aramızda dolaşır

Bağlı olduğun iplerden kurtul, ayaklarının üzerinde dur
Vurdurma kendine oyuncak kukla misali
Hedeflerine varamıyorsan bitmiştir umudunun pili
Zaten özgür olamayacaksan bas tetiğe bitir işi