Lost Soul - Tozlu Raflar

Geç kalmak bazen cok zor gelir insana
Nefsimle savaşırken yüzleşirim doğrularla
Tek bir yalan bütün doğrularımı götürdü
Umarım gelir bir gün nefsimde imana

Neden? Çünkü herşey berbat sen gittin gideli
Hey umut sana sesleniyorum beni bıraktığın günden beri
Kaç gece uyku girmedi gözlerime
Bir canlı olmasan bile bilirsin sende

İnsanı böyle yazdıran hissettiği duyguları
Nedense benimkisi klasik pesimistlik sancıları
Ben böyle olsun istemem ama hayat alışkanlığı
Bu saatten sonra değişmez hayatın sunacakları

Zaten başkalarının yüzünden mağdur duruma düştük
Mezara gömülmüş gibi şimdiden çürüdük
Yaş fark etmez insan gençkende olgun olabiliyorsa
İşte bunun anlamını olayların sonunda gördük

Gelde yeniden başlasın yaşadığımız hikâyeler
Başladığı gibi bir nefeste tükensin kelimeler
Neyse boş verelim sana sonsuz temenniler
Baktıkça insanların suratında görüyorum maskeler

Hayatımı çürüttüm geçmişin tozlu raflarında
Birike birike dertler dağ oldu çöktü omuzlarıma
Anca sordum durdum cevap bulamadım sorularıma
Çok mu şey istedim hayattan terk edildim uçurumlara

Tartılıkta düşünceler tarlalarda üşüştüler
Ve ruhumla bedenime dönüştüler
Bense aralarında çöpçatan katlanan hüzünlerimle
Varsa bana da getir dünya kitabını çözümleriyle

Derine daldı kelimeler, beni de yaktı kelimeler
Söyle dostlar neredeler, ödendi tüm bedeller
İnsan denen kargalar, gönlüme üşüştüler
Derin bi darbe, harbe mecbur edildi düşünceler
Gül bahçelerinin en güzel rengi kırmızı
Kovana getirdiği balın, nöbetini beklemez arı
Umarsızca yaşanan hayatın, bilesin olmaz kârı
Kafası güzel adamın sahasına atılmaz şans zarı

Biraz nefret biraz sevgi bilmem kaç duygu
Öyle farklıyım ki sanki çölde sert bir kurgu
Sen, içimde var olan en güzel tutku
Ben, sana değer veren tek suçlu

Yazarken kimseyi incitmedim kırmadan
Sabır kozunu oynadı o bu ormanda durmadan
Dizelerimdir, beati duydukça mutlu olan
Ve liriklerimdir her türlü haşereden korunan

Korktuğunda kaçmak sana göre şereftir
Korktuğumda savaşmak bana göre eseftir
Hayallerimin etrafında demir bir kafes
Yenilgileri kabullenmek senin için enfes

Aşkı emretti duygular artık önünde duramam
Hat saffada kaygılar artık kötüye uyamam
Ömür defterinden bir sayfa daha koparmam
Ben bu yolda bir adım daha koşturamam

Ölüm dolu bak topraklar, araziler dönüm dönüm
Yoktur hayat bahçemde dikensiz gülüm
Söyle dostum bu yaşadıklarım senaryodan hangi bölüm
Sonu aynıysa bu filmin bi önemi yok, ha yarınım ha dünüm

Cesetlerim mordu fondetenle renk verdim
Midem bulandıkça hep olanları yere serdim
Halatımı tavanla boynumun arasına gerdim
Bitmek tükenmek bilmiyor benim ağlamaklı derdim

İlaç şişelerine hapsolmuş hastalıklı dudaklarım
Ufak bir hareketle sebepsiz duraklarım
Makyaj masamda binbir tane yamalı suratlarım
Rüyamda dört nala koşturduğum kır atlarım
Beni de anlayın