Major Es - Yıllar Koydu Adımı (Düet Kalibre)

terapi verse:

küçükken annemin elini tutup sokakta yürürken
kapşonlu ve bol pantolonlu adamlar görürdüm
annem onlardan uzak durmam gerektiğini söylerdi
bende eline sıkıca sarılıp daha hızlı yürürdüm

dün sabah erken kalktım saatlerce aynaya baktım
küçüklüğüm aklıma geldi ve eski günleri hatırladım
sanırım artık bende o adamlardan biriyim
sen istemezdin anne biliyorum beni böyle görmek istemezdin

artık ben bir sokaktan geçerken çocuklar bana bakıyor
eminim hayallerinde benim gibi biri olmak yok
geeleri sokaklardaki insanları korkutur oldum
resmen kimisi için serseri kimisi için bir yolsuzum

aileme karşıydım fakat dostlar kaçırdı tadımı
galiba buldum artık o hayalimdeki kadını
onlar değil kaderimi yollar çizdi sanırım
yaşadıklarım beni böyle yaptı yıllar koydu adımı


nakarat (major es):

bulutları boyadım rengarenk onlar mutlu bense korkmaktayım!
dert insanı yokluğa götüren rahvan attır bense varmaktayım!


rapsodi verse:

gözümün önünde gelişen binlerce saçmalık
ve bu yüzdendir ki rap yapmaya başladık
karmaşık duyguların kavgası içimdeyken
yaptığımız eylemler sokaklara taşındı

aşındı odamın duvarları yediği yumruklardan
başımda bir çok sorun var yoruldum uğraşmaktan
yarışanlar oldu hayat için boşuna dolaşanlar
hepsi boştu benim için nafile haykırışlar

kafiyeler kağıdı doldururken donuktu bakışlarım
ve saatlerim oldu kendimle çatıştığım
karanlık sokaklarda karamsar düşünceler
ben sokakta yürürken hiç kimse gülümsemez
hayata ilk adımımdı duvardaki yazılarım
hayat o kadar sıkıcı ki adrenalin arardım
ve ben beni arardım diğerleri yalandı
girdiğim bir çok kavgayı rapsodi kazandı


nakarat (major es):

bulutları boyadım rengarenk onlar mutlu bense korkmaktayım!
dert insanı yokluğa götüren rahvan attır bense varmaktayım!


major es verse:

hep hışımla kalkar hep kışımla donar üşürdüm
nefes alışım ticariyken kafamı hepten üşüttüm
her özlediğim an gibiydin ordan oraya kavuştum
hayallerimi uçururken gerçeklerimi düşürdüm

tövbe kat-i yalan yok ve halden hale hicretim
beş kuruşluk huzur için uzar gönül menzilim
hissedarım hilekar sırtım boş ve duvarsız
suya saldım yaşları ve susadıkça çöle vardım

bugün farklı handayım yarınsa baya farklıyım
tenhadır parklarım ve kırık salıncaklarım
kim benimle kim değil? terazimde tartarım
çizebildiğim tek resimdir hatırayi varlığım

ismin güzel kelamdır ki kelam bana mukaddes
varabileceğim en büyük mükafatımdır firdevs
kendi sorun batağımda yönsüzüm ve kaptanım
düşledikçe düşmekte tüm ömür yapraklarım

ataklarım sonlarında ver beynime narkoz
aleyhimde davranışlar, yoktur elde koz
kaldır sende yerden yukarı, rapim göğün altında
benim ismim özümdür! sevmesen de hatırla..


nakarat (major es):

bulutları boyadım rengarenk onlar mutlu bense korkmaktayım!
dert insanı yokluğa götüren rahvan attır bense varmaktayım!