Markaj - 25 Mayıs

1. Verse
Bu ara boşluktayım,sanki düşüyorum sonsuzluğa
Tutunamazken hiçbi dala ben,sen hangi karanlıkta?
Gözlerim sana hasret,biriktim tonlarca kaba
Yılların suskunluğunu gelde anlat insanlara
Biliyosunki,izlerinde büyüttüm hep çocukluğumu
Bana öğrettiğin gibi,o yüzden hep suskunluğum
İçimde volkan oldun,ve artık zamanda doldu
Çiçeklerle dolu bu bahçe,yaz gelmeden soldu
Hiçbişeyine aklım ermiyor,neden bu olanlar?
O evde bitti yaşam,gerisi hoş bi palavra
Tebessüm ve gülüşlerin hepsi şimdi yalandan
Dilek tutup ölmeliyim görmediğim şu baharda.
Hatırladıkça deliriyorum,lanet evin balkonunu
Sabahın 9unda sarılarak yok oluşunu
Saatlerce ağlayarak salakça duruyodum
Hiç aklımdan çıkmıyordu o kalbinin durduğu
Zaman geçiyordu,hiç bu kadar büyümemiştim
Belki,son vedanı yukardakide izlemiştir.
Söylemekten korkmuyorum,içimden geçenleri
Lanet olası hayat,11imde isyan ettim!
İlk zamanlar uyuyamadım titriyordu heryerim
Herkes unutmuştu,sofradaki bir eksiği
Belkide haklılar dedim,nasılsa gelmeyecek
Gelecek günler için,gözyaşını silmeli
Nasıl geçti bilmiyorum ardından onca sene
Nasılda yaşıyorum ben,hayret ettim kendime
Bi düzen kurmak istedim,boynunu eğme diye
Merak etme emre ayaklarının üstünde

2. Verse
25 Mayıs'ı unutturacak madde gerek İlaçlar hikaye lan,uyutmaktan ibaret
Kağıdı kalemi toparladım,aşırı dozda ölüm gerek
İhtiyacım yok bavula,aşırı beyaz kefen gerek
Hergün kararsızım ölüm ve yaşam böyle bişey
Derler ya çizgideyim,işte halim öyle bişey
Karanlık bir odam var daralıyorum her gece
Penceremden bakamıyorum,lanet ev tam önümde
Dönüp dolaştıkta kaçamadık şu lanet evden
Nefret ettim bu şehirden onca b.ktan sebepten
Defalarca uzaklaştım başaramadım nedense
Heryerde yokluğun var,hertarafta biraz sen
Gelemiyorum yanına zaten,hayırsızsın diyorlar
Benim inancım yok bu yolda,akılsızsın diyorlar
Anlamıyolar nihayeten,hiçbir b.kuda bilmiyolar
Yaşarken gülemeyince,ahirette diyorlar
Herkes kadar var aklımız,zaten herkes bizden haklı
Kusura bakma sen değilim,hayatımda biraz farklı
İzliyosun sadece bak,bense bunu yaşıyorum
Dinliyoken sen bunları,ben ne halde yazıyorum
Yağmur olup bekliyorsun kara bulutlar içinde
Ben ne fırtınalar yaşadımda söylemedim kimseye
Uzaklarda anılarım var,uzaklar hep içimde
En yakınım bilemez oldu,sustuklarım derinde
Yazmaktan kaçıyorum hep,korkum anlaşılmamak
E yani bi laf varya anlatsamda anlamıycan
Gizli öznem oldun cümlelerime saklıyorum
Söylemeye dilim varmıyor,ben onsuz yaşıyorum
Bu yüzden yok huzurum,bana sunduğun huzur değil
Yoksulluğun anlamı tek parasızlık açlık değil
Parasız gülende var,parayla gülmeyende
Hayatın ciddiliğide rüyalardan fazla değil.