Maryas - Anne

ben seni farkına varamadan kırmışım
halbuki eşeklik etim ben de insanım
anne yok senin gibi seven
sensin yaralara merhem
serseri kalbim matem
sendin yolumu bekleyen
sensin beni cok seven
bendim seni hep üzen
bendim oysa seni seven
kalbe sözümü geciremem



özlemdim ve özlemim hep seni bekledin
ben nebicim insanım insan olamam asala
değerini bilemedim üzüntüyü sen cektin
akşam oldu gelmedim yollarımı gözledin

içtim geldim bu gece ginemi ictin dercesine
yüzüme baktın öylece bende takamaştım
cokta gatar olmuşum şimdilerde ağlarım
sanırım ağlamaklyım odalarda yanlızım

şırıl şırıl aktı yağmur hayır göz yaşı
şimşekler caktı bu gece kalbi yaraladı
dalğlayandı bedenim araladım hayaleri
darılmış sen ana nedenini söyle bana
yanlışım yani ben meleğim harbi sen
bu parca benden annelere

bir mutluluk (penceresinden) sana ben bir (yıldız tutum=
sustum ben (güneşi bekledim) geçen günüm (yarınım sensin=
gecmişimde hep kacıorum (şimdi seni iyi anlıorum
anne koll arına al beni özledim ben harbi seni




ben hayırsız evlatım evet doğru bu
ben hiç layik olamadım ayne gercek bu
ama uzaktan sevdim uzaktan sevmek nedir
uzaktan yakına bakıpda ona sarılamamakdır

anne parmağım kanadı evet sen sardın
dizlerim kırldığında ayak oldun bana
anne hasta oldun bakamadım sana
lan nebicim evlatsın dediler bana

innat edim aynen istiorum oyuncağı
kıramadınki beni dayanamadın gözler
sabahlara kadar durdun başımda ağladın
ben hasta olduğumda doktor aradın