mc dümen:
anlmasız her bir satır
anlamsız her bir cümle
yüreğim yar seninle
sen bunu bilmesen de
ağlarım günden güne
o yollarda kimsesizce
oturup ağladım kendimce
mc derbeder:
hayata merhaba demiştim doğduğumda
ilk uykuya dalmıştım anamın kollarında
gün geçtikçe büyüdüm ve atıldı ilk adımlar
açıldı sonradan kapanmayan yaralar
bence hayaldi gördüğüm o mutlu yarınlar
gelecek sanmıştım hep yanıldım
kırıldı bardak misali dağıldım
atıldım yerlere parçalandım
mutlu olma umuduyla yaşıyorum her günü
lanet olsun soldurdun kokladığım her gülü
yaşamışım bugünü siktir ettim dünümü
kaybetmişim her şeyi yaşamam sa bu zulüm
dokunma bırak kalsın içmişim ne fark eder
bu gece onun yerine kafamda meze dertler
her bir şeyi aldın hayat yeter ulan yeter
bu hallere düşmüşüm olmuşum bin bir beter
kalbimdeki bu sızı diner mi acısı bedenim yorgun
gözlerde yaşlı damlar akar sel olur akıttığım gözyaşı
açılan bu yaraları söylesene kim sardı ağlar mısın ardımdan
söyle İstanbul kızı belki dar gelir Bayrampaşa sokağı
o yollar da şimdi kolunda elin oğlu Hatay sokakları sensiz
bana dar gelir oldu
sen ve ben sadece biz bu kalpte ikimiz rüya mıydı haydi söyle geçen onca yıl ve biz çaresiz beklerim yorgun gözlerim
sözlerimde mecal yok anlamsız her şeyim anlamsız her şeyim
anlamsız her bi satırım anlamsız her bir günüm anlamsız anlamsız