Mehmet Sait Akşak - Hazan

Verse 1
Bu aşk ne yerde ne gökte tam kalbin üstünde
Veda kalpte kalan izdi, sen başka bedende
Sana rastladım, rastladım aşka gökyüzünde
Bu denizde harabeyim aşk dönerse tersine

Seni okur gözlerim, sürekli el seni yazar
Beni kışa hapsedendi aşk, seni yaza
Kaybettim seni ben de kanaat ettim aza
Yaprak ve ağaçtan ayıran aşk hazandı aslında

Ömür bitene kadar "sen" diyecek bu nefsim
Aşk 13 ay veda ve ayrılık 5 mevsim
Gittin, bitti herşey kursağımda kaldı bu sevgim
Ayrılık aşk dağının ucu ve en yüksek tepesi

Düşlerimde canlanan hayalin ve bir deliyim
Yokluğunun verdiği acı ve kanıyor minik kalbim
Sevmenin verdiği yükü taşıyamadı o kalbin
Bak o yüzden beni bırakıpta gittin

Verse 2
Sonum seninle geldi ve sonsuzluk sendeydi
Sonbahar gibi gelip geçtin kuruttun gülleri
Esen yelde beli kırılan bi çicek misali
Geldin, estin kırdın kalbimi ve gittin sevgilim

İlk günü şimdi hatırla dolsun hadi gözlerin
Sözlerim akan yaşların en büyük eseri
Güz yağmurunda üstü çise dolan çiçeğim
Sen o damlalardaki en masum çiseydin

Son vedandı bu kadın herşeye son veda
Bana, aşka, yarınlara umuda ve mutluluğa
Ormandaki oksijen kadar varlığının bolluğu
Umutla gelip kırma bu kalbi yapma bunu bana

Sonunda bitti gücüm ve tükendi sözlerim
Kalbimden çıkan sözler kdar ağır değil sözlerin
Sen mutluluğu hakediyordun fakat sadece benle
Hüznüm gözdeki yaşlarla gidiyorum sevdiğim