Mehmet Toksoy - İkrazat

Gül ! Akıbetim yüreğinin tam içinde
Bu ihtirasın anlamına sarılmak mı sevinmem
Ahvalime aşık olan sensin misin ve neyim ben ?
Bu diyarlardan gitsem bile, gelir misin benimle ?
Gülümsemen cennetin en saf haliydi anlatamam
Bir kez olsun dudaklarına şiirlerimi saklasana
Gözlerinle karşılaşsa, toprak olur kıskanan
Sevgin umutsuzluğuma bağırdı ‘'Git, kalk masadan!''
Gözlerinin kahvesinden hatır alsam kırk yıl için
Sakallarım ağarsada, her şeyine kefilim
Ervahına aşığım Bu suç da benim delilim
İkametim sol yanın ve makamında misafir…
Sevgin gönül bahçemin en güzel meyvesidir
Adın huzur kokan gözlerinden içtiğim bir şerbetim
İtirazım kader değil, ellerinin değmemesi
Çarmıha gerdim gururu, saçlarında bekleyip…
Kimse bilmez ses tonunda ne bulduğumu
O an dünyaları silip birden unuttuğumu
Sanki bildiğimi zannederken mutluluğu
Aslında en zor yolun ortasında durduğumu…
Hakikatim ol kadın ! Razıyım kadere
Benim kaybettiğim her dakikam uzaktır zafere
Sana anlattığım o taş kalbi, bıraktım ya yere
Artık umrumda mı ellerimden dökülsün lekeler !

Nakarat :
Gül ! Asaletinle gel kalbime zuhur et ! Gül ! Sakallarımdan döküldükçe bu suret !
Gül ! Çünkü bugün huzur bize zaruret !
Metanetim bu yüzden, sen aç kalbini kabul et !
Gül ! Esaretimdi yalnızlığı bilmemek
Gül ! Sefaletimdi yokluğuna bir sebep
Gül ! Cesaretimle hayallerime direnmek
Gönlüne yerleşip oradan hiçbir zaman gitmemek !

Azami bir sevginin tam ortasında cefakar
Bir adam düşün, parmaklıklar arkasında merdut !
Ağzından dökülen bütün şiirleri berduş
Bu zaruri bir ihtiyaç ve kalbim sana mecbur !
İzafi bir duygu sevgi, kafiyeler yalan
Sen olmasaydın benim bütün şiirlerim kanar
Zatına mahsus bir kader fakat yolum sana
Bedeviyken gördüğüm bir serap oldun bana
Neticem ol sarıl, ben bi avareyim burada
Ebedi bir saadetten fazlasını sunmam…
Faziletin merhamet, gel bir çiçek ol bağrıma
Tam infaz edecekken beni, yetiştin imdadıma…
İcaz ettiğim bütün bu ızdırabı söndür
Hakikatın künhünü ben gözlerinde gördüm
Sende gelip yüreğimden necaseti söktün
Buna binaen tüm insanlığımı avuçlarına gömdüm !

(Nakarat)