Melih Yetik - İnanmıyorum

Kimsenin suçu yoktu zaten canım yandı kendi kendine,
Sessizlik istiyorken bağırıyorum kendime
Gelir mi mutluluk, çalar mı kapımı?
Bilmem ama bildiğim bir şey var;
Inanmıyorum buna
Zamandan ümit bekler umutlarını yitirirsin,
Kendin olmadığın için kendini bitirirsin,
Nasıl bir kàbustayım bilmem ama sade tek bir isteğim var;
Uyandır bu rüyadan…
Pes etmek yakışmaz bana bu yüzden yenilmem!
gidene çare yok ki bir şey gelmiyorsa elinden,
Önüne geçmek istedikçe geride kaldığımdan ziyan oldum hep!
Yalanmış tüm yeminler…
Yoluna girer elbet birazcık yavaşla
Sahte hayat, sahte insan, sahte arkadaşlar.
Koluna girer elbet istediğin amaçlar
hiç konuşma çünkü;
İnanmıyorum sana…

Sade gözyaşım var hep nedenlerimce,
Kendi başına kimsesiz bi bankta demlenince
Sebepler ince, bu yüzden önce geceye dellenince
Sana bi dost bıraktım dinle bunu kederlenince.

Sebebi belli dostum, kayboldum hayrolamam.
Her gece yazmak için doluyorum dize,
65 kiloluk bedenim bi türlü sığmıyorken karyolama,
Hâlâ ümit beslemek mi yani soruyorum size?

Gürültü mahveder beni
Yoruldum aht edenleri
görünce soluklanmak istiyordum daha da terledim
yine de sabreder Melih
kendini affedenleri
görünce mutlu olur yazmak ister kaybedenleri.
Sade tanrım affeder beni
gülümse sakla derdini.
Bu şarkı bitmeden de dolmayacak vaadem!
Yakma canımı, bakma öyle yüzüme 'yapma” der gibi.
Hayal kurma dostum gerçek olmayacak zaten.

İstediğimi yazar, istedigimi bulurum.
Kendime küfrederim kalmadıysa onurum.
İstiyorsa dinliyordur kaybettiyse yolunu, İleri gitmeye cesaret edemiyorsa gururum…

La kendi yolunu kendi giden bulur!
Düşünmek mi bir dakika ertelemem bunu.
Gökyüzünde kalır bazen sanki giden bulut.
– Giden hala hayattaysa dert edemem bunu!

Yine de dinle bunu ve anla beni,
gözlerin kapanmıyorsa,
Herkesi mutlu edip
bi kendine yaranmıyorsan,
Işlediğin sevaplarını
meleklerin yalanlıyorsa,
Düşündüğün şeylere artık
yürek dayanmıyorsa!

Geceyi selamlıyorsan,
ışıklar yanmıyorsa,
Nasılsın? diye soranlar
Gözlerinden anlıyorsa,
kendine gelmen için
birazcık 'zaman” diyorsan,
o zaman hiç gelmeyecek…
Bu şarkıyı kapat yiyorsa!

Emekle önce yine de sonra geçeni bekle bekle,
Demek ki bir şey geçmiyor ki sade beklemekle,
Yazdığım kelimeler bile bir anlam etmemekte,
Lanet olsun yargılanmak 'Zor” kendime yetmemekle.

Bi nebze, arkadan ağlayan bir insan olmadım desem yalandır
Öğrendiysem bunu da merak edenlerden,
Şu kaynar olsa dahi ateşi söndürür bilirsin
Bu hayatı öğrendik hayata veda edenlerden!

'Bahsettim geçmişimin yüzde birinden!
Sahte üzüntuler belli oldu gözlerinizden.
Bi yerden başlamak hiç te zor değil nasıl mı?
Mesela başlayın hiç tutmadığınız sözlerinizden.

Anlatamam kendimi ben gözlerimden anla.
Düşünceler nüksederken girdiğimde kanıma.
Kendini bana karşı vazgeçilmez sanma.
Bütün duygularımı gömdüm o gün kardeşimin yanına…