Mert Kurtuluş - Kalleş Öldürür

Verse 1

Yaptığın dostlukları kardeşçe bilirsin yanlış kalleşçe.
Güzel olanı kör gibi görürler çoğuda kahpece.
Ben yaşadım ama nasıl bir sor.
Yarda benim ilacım kalmasın heves kursağım.
Ses ver dalgınlığımla nerelere geldim.
Az kalsın tanıdık bildiğimi de ele verecektim.
İnan yaptıklarını söylesem bana nankör derler.
Söylediğimde denizlere atar bırakıp giderler.
Tavrınız bana teğet geçer ilham verir.
Sadece silahtan anlarsınız işini bitir.
Bu zihniyete son üstün olma zihniyetine de son.
Hak eden kazansın akıllıca makama kon.
Savaştan kaçarken pasaport almaya para yok.
Parasızlıktan insanın karnı hep tok.
Tok olmasının sebebi hayatta olması.
Bir kardeş bildiği kalleş vurur hayattan yok olması.

Nakarat

Kardeş bildiğin can alıyor.
Yere düştüğünde kim yardım ediyor.
Ama bana bak Kalleş Öldürür.
Verse 2

Sözler çığrından çıktı sağa sola fışkırıyor.
Sana denk gelen cümleler ateş gibi yakıyor.
Kaçarken bavulunu sokakta bırakır içinde çerçeve.
Tanrının duaları ve aile fotoğrafları.
Hepsi geride artık insan gözünün önünde ölüyor.
Güneş battığında can yakıyor mermiler patlıyor.
Akşam olsun istemezsin kalbinde bir sızı.
Bir gün kusacaklar yaptıklarından at o kansızı.
Kaçmak istersin çıkış yolu yok tanrıyı beklersin.
Sevdiklerin gözünün önünde tecavüz ediliyor.
Adaletsizlik bitik insanımızı sokakta bırakmaktır.
Benim en ciddi halim haklı olsam da derler kaçıktır.
Dünyanın 60 ı senin olsa amenna ama sen piresin
Tıfıl boyunla ateş açarsın hemen bitersin.
Her şeyi göz önüne aldım toprağımda ölüp biteceğim.
Bir gün seni itecek şekilde geleceğim.

Nakarat

Kardeş bildiğin can alıyor.
Yere düştüğünde kim yardım ediyor.
Ama bana bak Kalleş Öldürür.