Mesut Tat - Okul Hikayesi

bir adım atım hayatıma başladığım bu yoldayım yol çetin buyol benim burap benim
asıl gücüm çocuktum artı oyunlar ve hayallerle başbaşaydım idalimde büyüme var dı
idalimde adam olmak
büyüdüm sandım artık okulum vardı her sabah yolunda uyuklamakla geçti
mavi önlük sıkıcı geldi okul dönüşü çır kardım vebende özgürüm dedim hayata bağırdım
özgür olmak neydiki,''!
bilemediğimi sordum evet öğrenmekti tek suçum çokmu soru sormuşum büyüklerimi hayli yormuşum
ben artık hayli kormuşum okuldan kaçmak gelmiş içimden öğretmenin harçlığıyla kanmışım
alışmışım zamanla okula haylaz olmuş dier adım ve konuşanlar listesinin en başında benim adım
adım adım ilerledim bir hayli aştım artık kaynayan derlerimde güldüm sınavında kopya çektim
en büyük silahı oldu öretmenimin kimizzaman tebeşir oldu kanas mermisi kafamda patladı
avuçlarımda acıyı veren sopa deyil cetvel oldu beşyılımda büyüdüm artık kıravatımla tanıştım
bir haylizaman geçti artık karnlerle buluşutuk zayılarım zayıf düşürdü korku aldı bendeni
korkular kafayı çalıştırdı düzeltildi karneler ve eve gelince anlaşıldı suya düşen pilandı

bendim evet gözleri hırsla dolmuş güçlü çocuk
bendim evet elleri toprak kokan masum çocuk
bendim evet uçurtması dalda kalmış ağlak çocuk
bendim evet çocuklukta hayallerini burakan çocuk

ve hoş geldi bir kızın yüzüme karşı gülüşleri anlam veremediğim bu duygu neydi çözamedim
bu sevgimiydi aşkı bilmeyen birine karşı hislerim vardı ve bunu bilen tek tek kişi bendim
elime aldım kağıt kalemi döktüm içimi hislerimde samimiydim yetmiyormuş yüzme çarptı anladım
aşkı tanıdım en gereksiz biçimde duyguların en gereksiziymiş bunu en erken benmi anladım
lisede anladım büyüdüm artık yürüyüşümde farkı koydum ortaya sıgara harbi adam yaparmıydı
arkadaştı tavsiye ilk çekişte öksürükle başladım alışırsın dendi neye alışmadımki
sonralarda elime aldım mikrofonumu vurdum tek atışta önüme geleni serdim aşağı bitmiyordu
yinede çabala mesut dedim kenmdime şarkılşarda bulduum kendimi hüzünle karışık özlem vardı yinede