Metehan - Çocukluğum

1.VERSE

Aynı yolun sokaklarında büyümüş binalar
Bu görğnmeyen gökyüzünde arşa çıkar travma
Öncesinde günde 5 kere mahalle maçı fakat
Şimdi Mete'nin kafasından dökülmüş saçı

Akla gelir küçükken yediğin baba tokatları
Geçim kavgasında adam nasıl kızıp kin tutarım
Bir bisiklet istemiştim küçüklüğün hatırası
Şimdi istediğim küçüklükte kalmaktı

. . . . . . . . . . tıkanmıştı nefes
Fakat hiç bir zaman top peşinde kırılmadı heves
Uyandığım bir sabahta ilk ölümle karşılaştım
Çünkü kuşuma mezar oldu kafes

Bir depremin etkisiyle herkes aynı tarlada
Çadır kurup yaşadık emanetiz Allah'a
Bi yağmurun damlasıyla uyanmıştım annem
Dedi sıkı giyin gidiyoruz okula

NAKARAT

Kafamda binbir soru var Bu sorulardan daha zoru var
Çocukluğuna bir adım at ama
Adımlarında bir sonu var

2.VERSE

İlk kavgam, tekme tokat dayak yedim
Yinede kırılmadım hayat dedim olur dedim bütün
Büyüklerim gülüp bana geçer dedi
Bende aksini düşüp daha fazla içerledim

Çelik çomak oyanamaktan yorulmamıştım
Aksam saatinde saklambaç oynayarak
Bildiğiniz bütün çömekleri patlatırdık
Bizim bildiğimiz bitek üç kağıt buydu

İlk sigara içtiğimde korkuyordum anam babam
Öğrenirdi eve girmiyordum
Bakkaldan sakız alıp çiğniyordum
Kokusu gittiğinden emin olduğumda eve giriyorum

Eminimki bu duyduğun senin çocukluğun
Biliyorum bu yollarda uçurtmalar uçurdun
İpi koptuğunda hayallerini unuttun
Topun patladıysa parasızlık sorundu