Mikyas Mon - Odam Karanlık

Sabır mutluluğa elçi kalır kanatlarını yalpalatır
Elin kalemden uzaklaşır dilsizliğine sığınır
Senelerce kapalı kalır tek bir odanın mahseninde
Aynadan bakar ardına neler yaşadığını hatırlar

Kainatın örtüsüne yapışır kara bulutlar
Durmadan akarsu acılarını tezgahlar
Andığım an bi punç içerim dolmuş kanlı kadehten
Kırılan bi bardak gibi dağılırsın anında

Son track deyil , son trackte tek beyin
Açılan kilidin amaçlarını hedefleyin
Tek bir parmak üzerine hedef belirleyin
Ya silgiyle tek sefer silin ya kalemle resmedin

Evet bazen melankolik bazende sert biriyim
Yıkık dökük harabenin içinde kaldı hayaletim
Yumruk yemekten sıkıldı budur fulu halin
Her sefer denediğin kaçış müebbetine vesiledir

Nakarat
Odam karanlık olasılıkları baştan yaratmayı başardım
Tek bir hamle yapıp şahınızı,şahlatmaya kalkarım
Taş yerinden oynamaz altında hazine yatılı
Kalpler tek bi hedefte atar mik konuşmaktadır
Tılsım gibi etkilenebilir sözlerimindir hicivleri
İt çakal kunduz dolanır bal kovanı arar

Ama bu yolda tek dilim kes sesini ve artık dinle
Gözlerimin kahvesidir , yılların yaşlı insanı
Paslı demirlerin puslu vadiside karanlık
Açını kapatmadan ilerle sesiz geceler aydınlık

Tozunu kaldırarak patinajını da at
Sokaklarda izini bırak hedef sade sen ol
İlmini küfre karşı savaş eyle ilimsizlik bozulsun
Kurulsun artık yeni bi devir insanlar evrim geçirsin

Babam denilen adam hiç hayatıma yön vermedi
Bir zaman sonra çıkıp gitti geriyede dönmedi
Bilinç altım kayba uğradı yaşantım çok değişti
Bakış açılarım netleşti güven duygusu köreldi

Bu duyguları anlatabilmek öyle zor ki dostum
Senin anlayabilmen için söz değirmenine inmen gerekiyo
Neden mi dersen adamım
Hayat bin fiskelik tokatı her şekilde bana da vurdu