Mikyas Mon - Şimdi Kalk

Şimdi kalk , kabiliyet bedene intikal eder
Derdim af , mühebbetimin hürriyeti kalelerde
Sayfa aç , boş defteri doldurdum ben dilime
Kin nefret öfke ziyana uğrar yaşamı sev doğ ve al
Yüz bin kere yaprak at bin bir kere defter ağlar içinden
Sabret gün kararsın evveline girip inermi yeniden umutları
Real de baş keser dili uzar bacadan girerdi kara dumanların
Taş olurken ekmekler dur yanarmı emekler su bulundukça
Tak tak , kapı da bi yabancı aç ama giremez underground içerisi
Kalifiyeli elemanı alır biler , birer direnip new schoolu iteler
Devrilir sarsılır güvenler ruhen zayıf düşer ince bedenler
Yasalarımı çiğneyen büyükler yargılanmaktan kurtulamazlar
Ben yazmaktan bıkmadım sandılar boş gezenin boş kalfası
Uykusuz kalıp göbek büyütmedim hedef kriterimi çizdim anlık
Marka giyinmedim ,semt mahallelerden alışverişlerimi yaptım
Küçük çocuktan esinleyip büyük karakterleri resme aktardım
Kat kat , kaderine boyun eğer kıza bedenini zuhur eder bel
Medeni dilimini bilir iki dişi temizlemeden kişi bilip dili kilit
İti delip böleni dağıt seven seveni boşa çeker
Kelime oyunu eden ifşa edersem
Çekil önümden , çekil gözümden terazi elime dinerken
Yaşam ümit ve ben ıssız adalardan yükselip güçlenen delirmeden
Dere bucak dağ esip poyraz içe yeli seli kesip bölünüp birleşip,
Hastalıktan düzelemeyip beyni yaşama yaşamsız bırakıp gidip
Derdimi bilmeden yargılama unutmam siğneye çekemem

Nakarat
Şimdi kalk , içindeki acıları kül et Ve ayrıl , içim yangın yeri
Yine baygın , aldım sardım ve daldım

Ne istedi geçmişim gelmiş geçmiş en büyük kayıpları vermişim
Hipotezini bölüp kaidelerin esintisinde koltukları devirdi
Hız kilometresini bilemeyip virajını kestirip sokakları öteledi
Kümeste büyütülen yumurtanın içi kurt tarikatını silikleştirildi
Normatif evrenin rasyonel olgusunu çizip Mik Mona estirdi
Dert değil eleştirileri evrenin kuru böcekleri gömülürken inerdi
Hikmeti olmayan bildirgenin anlamını indirgemez beyinleri
Amcaları dinlemez ken sen olmayan halisinasyonun gölgeleri
Taş çatladı içinde akarsular meydanlara dağılır birer birer
Benimle kal yada kalma saçma sapan insan kolpa tranvalarınız
Benim gündüzlerim gecemken gecem rahatsız olur ecemle
Ecemle gölgeye sürenler sür sürene bakmam içi beterse
Derdi güfte imla klavuzunu aç yada açma üfle sömür nefesle
Yaz yada ver bir sufle ışık katmanı festivalde ağlasa gülse
Çekilmez çileleri çek ya pes et kelimemi beni yazmaz wikipedi
Dert etmem iyi yada kötü diri kilidi kırar girerim hep içeri
Neyimiz vardı ki rap iki kıta arası gelip gitme yok hiç tepe
Tad dilde eksilir yanan alevler soğutmaz bu yürekten
Olmadı be olmadı merdivenler bile dayamadı düştü birden
Kaç kilometre gitsemde duyacaklarım aynı ritim ahenkler

Nakarat
Şimdi kalk , içindeki acıları kül et
Ve ayrıl , içim yangın yeri
Yine baygın , aldım sardım ve daldım